inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 4.290):

Zondag

Zondag kabbelt 's nachts voorbij
wanneer ik rust in vergetelheid
mijn compagnon (hij kent de tijd)
slaapt mee, zet alles op een rij

Laat me nog niet wakker worden
ik zie fantasieën razen
Bailey's glas uit wolken blazen
tussen ongepaste borden

Dichten kun je slapend af
een kwestie van diverse wegen
vloeiend, om geen woord verlegen
een kat, immuun voor honds geblaf

Ik voel nog net je warme lach
je woorden die ik wilde horen
verborgen morgen gaat verloren
als ik me afsluit voor de dag

Toe laat het duren laat het kwijnen
laat vaarwel een metrum schikken
licht omsloten loden blikken
dichtersdromen lot verfijnen

Dan de zon die bot blijft schijnen
tot een straal mijn netvlies raakt

de wending die mij wakker maakt
Nee, ik kan niet meer verdwijnen

Schrijver: wiron mostert, 20 maart 2004


Geplaatst in de categorie: tijd

3.0 met 1 stemmen aantal keer bekeken 674

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)