Netgedichten

netgedicht (nr. 4.409):

10 seconden surreëel

Ik staar naar een flat in de verte, zie de wolken tussen
toppen van een zelfgebouwde stad
roze bergen imiteren op de kussens van hun tenen
voor een lieflijk silhouetje in een paarse wollen vlag

Ik draai naar de zon in mijn ogen, leg mijn
schouders op de koepel van een grote glazen lach
Diep daar beneden produceren / consumeren
de geprogrammeerde mieren
hun Geluk voor ‘weer een dag’.

Schrijver: sterre, 5 april 2004