Netgedichten

netgedicht (nr. 4.917):

Ik ben weer thuis

...waar ik graag kom sinds jij een bord met felle kleuren
langs mijn hoofd tegen de muur op smeet
en alles wild ging geuren

Net als een bed een mens opeet nam zweet het van ons over
het druppelde in stukjes pijn en geluk
langs mijn haren op je wangen
uit je knieholten in mijn handen

het scheurde uit mijn hart in jouw armen en jij voelde het ook
- alleen anders.

niet meer verdwijnen zonder te vertrekken
niet meer verschijnen in blinde vlekken van geschiedenis
ze snijden ze scheuren ze lopen weg met woorden als
zonde
jammer
tot ziens
nooit meer

en toch houden we vast omdat we nog niet weten
wat we straks nog meer zullen vergeten

misschien
uiteindelijk
elkaar
nooit meer