verwijlen bij de dingen
in de avondschemering
keren huis en haard
tafel en stoel, glas en boek
naar hun roerloosheid terug
dooft ieder gebaar, zwijgt
elk woord
sluipt de nacht in de dag
versmelten de dingen
met schaduw en duister
vinden in vage contouren
heimelijk rust
zo toeven zij onbewogen
in het dunne, wazige licht
tot de nacht weer krimpt
de stilte in een haastige
dag verglijdt, verwaait
verzwindt
Geplaatst in de categorie: filosofie