Femme Fatale

Toen ze bijna zuchtend, de ogen rollend
De schouderbandjes liet zakken
Het gekarteld kant over haar schouder schoof
Een geborduurde bloem loswekend van de tepel

Toen dit alles gebeurde in één gerekte minuut
Beet ik in de vuist

Ze was de greep van minnaars ontwend
Ik voelde me vier vikings sterk
Tot de gesp haperde
En ik een verre stamvader uitschold
Voor kabeljauw in de verste staat van ontbinding
Maar plooien nooit of nooit

Verlegen gleed mijn blik
Langs de hals omlaag
Langs de kuit omhoog

Bevangen door een heilige koorts raakte ik
Niet hoger dan haar bilnaad
Niet lager dan haar navel

Maar de hemelpoort zij geprezen
En al wat daarachter wacht op de roekeloze ontdekker
Want ze kwam me verlossen
Met haar verstomde, wijkende lippen
Die geen verzet verdragen
Zo smolten mijn verkrampte wangen
Het gelaat van de bedelmonnik

Zij werd de stoute juf
Ik leerde sneller dan mijn dorst toeliet
Tuimelend in dat zalig verraad van plooien
Langs de flanken van haar venusheuvel
Tot in de hoeken van de druipsteengrot

Verdwaalde uren bleven er spoorloos achter
En ik, ach, de tol, de voddenpop in haar fluwelen klauw
En zij zoog blikken zoals een bruid in het kerkportaal

Huiveringwekkend, met hoon om de lippen

Schrijver: Wim Veen, 22 november 2004

Wim.vandeleenetelenet.be

femme fatale

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.0 met 7 stemmen 1.887