Netgedichten

netgedicht (nr. 6.086):

Tref

Jan Wout heeft bronnen van genot gevonden.
De and're sekse is z'n lust en leven
en bij een vrouw plaveit de man gedreven,
wanneer-ie wil, de snelweg naar de sponde.

Hoe gaarne ziet een vrouw zich als z'n bruid.
Jan Wout heeft bedgenoten bij de vleet.
Z'n geest en lichaam werken als magneet.
Hij trekt 'r aan en zij d'r kleren uit.

Bij vrouwen merkt-ie, dat het altijd klikt.
Hij heeft een ruime keus: er zijn miljarden.
Met één van hen geraakt-ie in conflict.

'De ironie van 't lot is,' zegt Jan Wout,
dat juist de dame die me niet kan harden,
die ene is, met wie ik ben getrouwd.'