witrijpend aan de takken
ik ben weer
in jouw bos
daar waar onze
lente welig tierde
herinner me het jonge groen
de laatste stukjes wintermos
die in donkertint hun
overwinning vierden
weet van een zomer
die vol warmte bloeide
een herfst die door zijn oogst
in kleur en vrucht ons boeide
nu waait
een schrale wind
en fluistert vorst
witrijpend aan de takken
nog zie ik je gezicht
schrijf jou dit gedicht
het bos toont mededogen
komt er een nieuwe lente in je ogen?
Geplaatst in de categorie: literatuur