Netgedichten

netgedicht (nr. 6.614):

je blik is onbevlekt

ik schilder je in rechte lijnen
je kronkelt onder mijn penseel
in kleuren wil je wel verschijnen
mijn strakheid is je iets te veel

wilt vrijheid in vervloeien
ik voel je grilligheid opbloeien
in momenten met elkaar
ontspan en ben mijn muze maar

het grootdoek van gedachten
staat al tijden klaar, ik raak je
niet met varkenshaar maar
marterzacht strijk ik over je hart

ik lach als jij het doek bedekt
je blik is onbevlekt, oogt zelfbewust
de wereld in, de laatste hand signeert
onsterfelijk mijn naam in jouw kwadrant