Leven

Zweef, mijn kind,
op de adem van de wind
zij stuwt je hoog
en naar beneden weer

Gelijk een bries,
aangenaam verkoelend,
en de storm in wording
die het zachte hart verjaagt

Overstijg, mijn kind,
de kleuren van seizoenen
nimmer zullen zij raken
aan wie jij eeuwig bent

Schrijver: Sylvia van Hulzen, 23 maart 2005

svhulzenhotmail.com

leven dualiteit

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.0 met 8 stemmen 607