Weet u misschien hoe laat het is?
De tijd kruipt aan haar pols voorbij
zoals het stof klimt als ze kijkt
een kantje mouw naar boven wijkt
in antwoord op die vraag van mij
Ik steel haar hand belet de tocht
voordat retraite weer kuisen wikt
een oogwenk wegens chaos tikt
telt wimpers in verraden vocht
Dan kleedt ze vlug satijnen trouw
langs angstig geblindeerde ramen
met waarschuw blos geëtaleerd
Verlegen in zichzelf gekeerd
blijft zij ontbloot zijn zijden dame
een nevel bont passeert het blauw
Geplaatst in de categorie: huwelijk