je kartelt in mijn handen
nog ligt de grond
bezaaid met stenen
ik stap er overheen
ik heb je eindelijk gevonden
in jouw kleur en vormen
voel ik me niet meer alleen
je paarde met de schaduw
na het splijten van een rots
uit haar kern brak je los met trots
ik heb je opgeraapt
restanten uit een vorig leven
zacht en teder weggeschraapt
je kartelt in mijn handen
maar scherpe randen
snijden door mijn ziel
je wilt vrijheid proeven
het leven zoeken en liefde
voelen in je nieuwe groeven
ik koester je maar
moet je laten gaan, in samen
weten we elkaars bestaan
Geplaatst in de categorie: liefde