Netgedichten

netgedicht (nr. 7.931):

stroom

voordeur open
vriendelijk onthaal
liefslawine
achterdeur al op een kier

van
die eenzaamheid
moét koesteren

raken tallozen elkaar
kortstondig
langzaam schuivend
allen dezelfde weg

tussen
die twee
vermaledijde deuren

met onbegrip
woede om de leugens
verwarring en verdriet
gevallen, in ongenade

geslagen
met de stok
van die de hond wil slaan

en zichzelf

de vicieuze cirkel van de eenzaamheid…