Netgedichten

netgedicht (nr. 8.291):

glas in loodzwaar

schaduwrijk
is de sobere kapel
waar stilte
vermenigvuldigt

gedachten wachten
op klare taal van
duidend begrip

zwijgzaamheid
veredelt daar
zonder
te verworden
tot klinkend goud

in die ruimte van
ondoordringbare
leegte
waar volheid
als maar groeit
berust ik in mijn lot
mens als mens
nietig, vergroot
tot denkende zot