inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 8.819):

WIJ BOMEN

wind rukt en trekt aan mij
als lastig obstakel op zijn weg
te trots te arrogant
het lijkt wel of hij grimlacht
als zijn kompaan regen arriveert
ze spannen samen tegen mij
willen mij laten vallen mij breken
maar trots hou ik stand

bulderend van woede wakkert wind zichzelf aan
om nog harder nog gemener nog roekelozer
aan mij te rukken en te trekken
dan draait hij onverhoeds
voor een aanval in de rug
zeiknat en ijskoud doorsta ik zijn geraas en getier
gelaten berustend in mijn lot weet ik
dat zij weten dat ik weet dat ooit
ooit ik dit gevecht verliezen zal dat ik vallen zal
als regen met zijn water grond onder mij en
de vaste ankers die mijn wortels waren los heeft geweekt
en wind mij oud en stram het laatste zetje geeft

in mijn val zal ik zijn jubelruis horen
en in regen's overwinningsdronk ondergaan maar
na mijn tijd van rotting en vergaan
zullen velen vanuit mij 'geschoten' jong en fier
met buigzaam nieuw elan de eeuwige strijd aangaan

onverstoorbaar statig
en nooit bang

Schrijver: M.A Romers, 18 november 2005


Geplaatst in de categorie: natuur

4.0 met 2 stemmen aantal keer bekeken 620

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)