Netgedichten

netgedicht (nr. 8.829):

als wegen samenvallen

zij weet niet meer
wat gister was
nee, niemand
kwam hier op bezoek
dit is geen leven
was hij er nog maar
al was het even

een mensenkind
kwam in de ochtend
reisde bij volle maan
heeft weet van niets
schreeuwde bij aankomst
heeft een lange weg te gaan

waar is toch mijn beurs
o in de la of nee daar
wie heeft hem meegnomen
vertrouw niemand
ik mis zoveel de laatste tijd
altijd alleen, heb ik daarom
zoveel zonen

de wieg is verwarmd
door een omhulde kruik
zij wordt bewonderd
omringd door
hoopvolle vreugde,
verwachtingsvolle liefde
lang gekoesterd
in een moeder buik

wanneer kom je
weer eens langs
ik ben zo alleen
huil dagen en nachten
was ik maar dood
dit heeft geen zin
ik weet steeds minder
kom je nog
ik wil garen kopen
heb een trui
met een gat er in