Kus van samenstromen
Jij loopt vanachter je bureau
het raam trekt roze uit de diepte
een glimlach en steeds opnieuw
de stroom vanuit de bron
vult elke vorm van nabootsing
ook ik wacht op het uur
morgen waarin wij smelten
in een kus van het samenstromen
een vederblad zachte kringen
blaast over elke gedachte
onnodig blijkt het moment
vergaan als nooit gekanteld
pluk ik jou uit de schaduw
neem jij mij uit de nacht.
Geplaatst in de categorie: liefde