Als kind kroop ik onzichtbaar weg in het benedenhuis onder de veranda om de ratten te zien scharrelen tussen pissebedden Ik voelde me groot en sterk perste mijn lippen op elkaar tegen de weke kriebelkussentjes en liet hun harde staarten mijn Gulliver-lijf zwepen Ik was graag hun Atlas onder de grote-mensen- wereld op mijn schouders…

de droom uitgekristalliseerd in het besef van de morgenstond de scherpe hoekjes afgebraamd noem het uit voorzorg toch werpt de dageraad een harder licht op het verbeeldende relaas waarin ik vannacht al bijna weer verdwaalde de brute werkelijkheid van alle dag heeft mij alsnog in zijn greep gekregen…

Tussen dit en de dood is er licht op vrouwen die verdwenen in de plooien van de tijd Licht op het mes van de moordenaar op de tanden van het roofdier in de ogen van het hert Op het geruis van de zee het laatste woord van de kluizenaar in het woud Licht in de schilderkunst elke verlichte partij eener schilderij licht op de ingetogen…

Wanneer mijn geweten er niet uitkomt bang om flauw te vallen van mezelf moet ik me behelpen met wetten de boeken noodverband voor bloed dat ik niet wil zien voor een wond die ze hadden moeten voorkomen Desnoods vechten we het uit in de rechtszaal of met God aan onze kant, ik heb hulp van advocaten en soldaten priesters staan me bij…

Zoals elke straat een kerk had met een eigen theologie, het dorp twaalf stammen van uitverkorenen telde, die eenheid verkondigen in hun gezegende naam sluiten we ons aan wanneer het eropaan komt om niet buitengesloten en verdeeld de dupe van andermans belang te moeten lijden wat er verkeerd gaat in de wijken, de stadions en op de gemeentehuizen…

Met aandacht schiepen de mensen problemen, het ene na het andere wierpen ze de lege voorwereld in Ze misten normen, bedachten die en waren tevreden met alle deugden en ondeugden om van dag tot dag te beleven, en ook in de nacht Ze wilden alles beheersen en schiepen goden en leiders met macht, om wreed te zijn zonder strijd in hun hart…

Denkend aan ziektes kan ik ze niet voorkomen niet allemaal, wel de meeste alleen door er aan te denken Anderen laat ik in hun gezonde waan juist niet bij ziektes stil te staan want er zijn zoveel gevaren dat het een wonder is oud te worden je hebt niet overal ogen je hebt niet altijd handen middelen en tijd vrij je hebt niet eens jezelf…

Laat me mijn gewoonten Laat me, laat me binnen Geef me een schuilplaats Geef me een kus .....Neem mij .....Bescherm mij .....Geef me jouw magie .....Geef me wat ik nodig heb Dan geef ik jou mijn bloed Ik pomp het naar buiten Ik bloed op jouw buik Ik bloed in jouw mond .....Overal is gevaar .....een klap dichtbij .....Overal is liefde…

Ik wil erheen of een film erover zien: de steppen het oerwoud, de Himalaya ik wil mijn licht laten schijnen in diepzeetroggen, alles wil ik kennen, hanteerbaar gemaakt zodat heel de wereld de mijne wordt en ik een echte wereldburger, nee ik wil meer, een kosmoburger zijn tussen geesten, engelen en goden voor altijd bestaan, ik wil ruimte…

Je zou je ogen sluiten in de filmzaal als je durfde te bedenken dat het erger is in het echt, de horror overal en altijd, dat mensen bang zijn monsters in mensen zien, en complotten, daders die de politie niet pakt Voor familie en vrienden God en vaderland, je eer moet je het zelf opknappen - aan wie niet meedoet lesjes leren…

Grenzen in ons hoofd waar het onveilig wordt en we op onze hoede zijn voor wie er binnenkomen met een mond vol vragen en kritiek die zich gedeisd houden als goede buren met democratische rechten om de overheid te ondermijnen waarbij ze verkleuren tot ze zich sterk genoeg wanen om verschillen uit te vergroten en andermans verlies…

Stil kijkt ze mij aan -- een kam door mijn gedachten, wuivend in haar wind.…

Alles is een voortzetting van vervlogen tijden die we kunnen dromen als houvast in ons leven Rotsblokken en stuwwallen eeuwige sneeuw, machtige rivieren, trekvogels en woudreuzen de aarde uit sterren geboren .....Het is zoveel groter .....dan de nietige droomwerelden .....die onze aandacht verstrooien .....als gehoopt houvast in ons leven…

Met brede armen luister ik Met handen vol groene oren Veelstemmig gefluister van pluizen Fijne sporen geluid op de bank Een vrouw en haar dochter kijken rond, het meisje tuurt en zegt met wiebelende benen Ik word mama net als jij met een papa en een kind dat dit het mooiste plekje vindt van alles, heel de wereld, het heelal * Het…

Zoet en zottekes klinkt vroeg in de wei de altoos vigerende blaaskakerij het oproer kraait, thans neigt het voorjaar te weeën alterweeïg ligt het zieke najaar doods en verdelgd maar welaan, heugt uw gemoed deins niet voor het ritueel in greppel en sloot kleurde 't water reeds rood thans blinkert een coupe soleil door de gordijnen…

De weg maakt een lus, mannen staan te turen hoe -- alles terugkomt.…

Er klinkt seks in mijn naam - op school had ik vaak een kleur Ik schaamde voor het gegiechel Op feesten stond ik op de stille plekken en in de optocht liep ik op lange houten benen De wind wapperde, trok en scheurde mijn broekspijpen Er werd gejoeld en geroepen om meer, "Hallooo halloohoo waar sta je aan te denken", vroeg mijn vriend…

Het is niet gebeurd, dat herinner je je niet! Want zo was ik niet!…

Het verval trekt me .....zoals het uitzicht me trok ..........langs vele landschappen ...............en wat ik beleefde ....................en onderweg leerde .........................ontsloot vele wegen naar nieuwe plannen .....nieuwe plaatsen en ..........nieuwe mensen ...............nieuwe kansen met ....................nieuwe inzichten…

Het voorwiel loopt aan, amechtig fiets ik verder -- hijgend als een hond.…