een korrel zand schuift traag over het duin een zuchtje lucht perst zich door een kier een straaltje licht vindt de weg naar buiten alles blijft open niets wordt gedicht…

We kunnen lachen om onszelf, met zijn tweeën -- als niemand het weet.…

Het is slechts kapot, maar niemand heeft iets gezegd -- dat is het erge.…

Zolang de verf nat is schrijft mijn vinger bont overvloeiend mijn dagboek Onuitgesproken vragen tint na tint en krul in krul op het topje van mijn vinger gedoopt, laag op laag een toverbal van herinneringen die ik langzaam aflik, elke keer dat ik hun smaken wil proeven en mijn leven herlees…

Eerst kijk ik naar de man aan het tafeltje dan naar het raam van het strandcafé stil als een foto, witte lijnen om de ruiten die mijn aandacht vasthouden zo mooi dat het me niet verveelt - het wit! het licht! de vlakverdeling! Ik raadpleegde de wijsheid van het internet: Waarom zijn foto's nooit saai? en kreeg gerijmelde gemeenplaatsen…

Rustig als een kind op de arm van zijn moeder -- zo stil is mijn ziel.…

Vluchtfantasieën, vakantie 'Mind your step' Veiligheidsprocedures, wachten bij de gate Ik sluit mijn ogen mijn gedachten nemen de loopband naar bestemmingen met een landingsbaan De sluis van de slurf hapert een meter voor de vliegtuigdeur 'Mind your step' .....Vluchtfantasieën, veiligheid .....'Morgen lukt het' .....Veiligheidsprocedures…

Mijn harnas, mijn helm, mijn schild en rimram afdoen -- mijn hand uitsteken.…

Omdat ik geen tijd heb is ongewassen in badjas de dag verdoen het fijnst Mezelf zijn, thuis in mijn stadsbunker - voor het venster dat spiegelt aan de buitenkant Als je daarlangs vliegt zie je mussen van het voer verjaagd worden door eenden die daarna vluchten voor het meeuwenleger dat vier maal zijn snavels heeft gehard in het maagzuur…

iemand heeft mij op pad gestuurd moet aan het werk en heeft me aangevuurd men moest eens weten hoe ik me soms voel want zoals bekend tref ik meestal doel en heb me wat dan betreft van mijn taak gekweten daar waar men meestal bidt tot God bepaalt iemand anders iemands anders lot door een enkel schot ik ben de kogel geschoten .…

heden rijm ik mijn verleden maan mijzelf tot rust probeer gister aan vandaag te smeden opdat alles in het smeulend as sissend sust deze dag ben ik met mijzelf en spreek me liefdevol toe versober mijn gang en dromen het maakt me minder moe zal lentelicht spoedig komen? soms is er genade, teveel voor een moment of beperking je gaat dan…

boven het wassende water de voortvluchtige vogels een verloren verlangen welt op in zijn verweerde hart de kruiende wolken boven leigrijze golven langs de vloedlijn stapt hij over een verdronken kasteel zijn kromme vingers volgen het verzonken blauw in de verweerde atlas van overzee…

De gracht is groen vandaag grauw in de avondschemering de voorkleur van de winter Draaiende motoren, winterjassen en warmtelampen, kleine rode vlekken op de huid van de stad We willen blijven bruisen niet bij de voorraden rusten We halen licht en groen in huis in de binnenkanten van ons bestaan een gretig gevoel geen verveling, geen…

Ook werelden die we niet hebben en niet eens hebben meegemaakt kunnen we koesteren, schaatsers op de sloten van de elf steden en op de grachten van Amsterdam We kennen het van foto's en schilderijen, mode uit oma's tijd farao's, indianen en dinosaurussen de pracht van micro-organismen en het blauwe ijs van gletsjers waar nu koeien grazen…

waar het hart vol van is vindt de mond soms geen woorden ik worstel en schrijf boven de weg in taal weet ik te vinden het pad in het leven is een ander verhaal ik worstel en schrijf boven mijn gedachten in gedichten aan mekaar met mijn pen rijg ik de kralen van mijn leven tot een ketting aan elkaar…

Hij is erg jaloers op de liefste van zijn vrouw -- die hij moet spelen.…

Moedig van de drank en voorzichtig na de roes -- valt het leger aan.…

als de zomer te warm is de winter te koud de herfst niet wil kleuren lente beloftes niet vervult dan zoek ik dan zoek ik dan zoek ik dan zoek ik dan zoek ik het vijfde seizoen…

Ze zeggen dat het niets betekent Omdat we nu eenmaal spiegels zijn die vriendelijk teruggroeten Maar toch, de bakker kent mijn naam en de postbode is blij dat ik thuis ben voor de pakjes van de buren Gelukkig Nieuwjaar Vooruitblikkend houden we moed met goed nieuws, al zeggen ze dat het niets betekent dat er de rest van het jaar…

Nieuwjaar, ik kies mijn wenkbrauwen Ster, Parijs of Prinses de lijnen van mijn geluk als de randen van mijn kijken en ik bescherm me met geuren ga nooit de deur uit zonder deze zekerheid van de zegen van boven, de rode loper op mijn bedachte weg Rekken en strekken met sierlijke bogen van liefde om te voorkomen dat mijn lichaam inzakt…