Het net ontwaakte licht sijpelt over de slanke, nog slapende, dijken een ochtendgloren meldt zich bij huize Matanze waar de rijken van toen en nu nog overdadig dromen en de wintertuin de IJssel zacht hoort stromen Bomen van stavast hebben er eeuwen langs zien zweven. Verdwaalde meeuwen slapen er nog immer in hun schaduwen terwijl in het…

onverwacht werd hij mijn vijand jaren lang was ik vergeten dat hij woekert als een bosbrand hoe ik hem ook wilde meten vrienden dreven naar de welstand spraken met hem als bezeten over invloed en het hoogland elke deur werd toegesmeten kansen werden langzaam vierkant namen werden aangemeten door zijn duren en zijn schrijftrant in historie…

een witte wereld die ons warm verwachtte je lachte toen ik zei, ik kom nam alle risico's, was blij gordijnen sneeuwden en je opende vrieskou je huis een warme kerst ik was zo graag bij jou we zetten uren stil in samen met elkaar toch klepelde de kerkklok zijn openlijk misbaar de stilte luisterde terwijl wij gaven we telden onbewust…

Future exceeds with ease The borders of dimensions The unknown variation Of what has been Funneling chances A rapid of time Creating what we know As the past of present Objectivity can only be kept On the passage of future Known as present Becoming a past stray…

Tik, tik, de tijd die aan de rand der ronde tafel zomaar stilte tegengaat. Ik knars seconden met hoorbaar gevoel en luister tegelijkertijd naar de pen die mijn hand voortdrijft, onomwonden schrijft. Tik, tik, de tijd tel tel telkens weer hier en nu waar ik verblijf.…

Ik versteen geleidelijk tot vastigheid Langzaam wordt mijn duurzaamheid ervaring Alles wordt geheel veranderd door de tijd Een ook mij bedreigende verjaring Ik zie het zuchten van de grote aarde En bloemen buigen door de zonnestralen Ook hoe een continent gewoon verjaarde Alsof de eeuwen waren als kwartalen Bomen haastigen zich naar verheven…

wat doe je met mij, tijd ben jij de auto die me overrijdt en later met je tanden alle namen van mijn steen afslijt ben jij mij toegemeten toen ik geboren werd dat is weer vergeten ken ook niemand die jouw lengte heeft gemeten tijdens leven en die ook alles heeft gegeven maar ik moet gaan bestaan kent echt geen eeuwigheid jij…

ik groef in zand vond schelpen en wat waardeloze frutsels tot ik dieper stak en stootte op een eeuwenoud geknutsel ik schoonde laag na laag ontdekte kunst in het schrapen van de jaren jouw vormen kwamen bloot de zee kleurde je haren ik voelde hoe de tijd ontbond en las hoe jij me wilde sparen kuste zacht je zilte mond geen emotie…

er klinkt een duizend kleurig lied melodie en de woorden bekend zijn als nieuw ouderdom is niet hoorbaar de klanken worden verwend met beleving herkenning van oude dingen levend door opnieuw te zingen er weer anders van te houden zoals het vuur al eerder brandde in een andere leeftijd kijk op dingen verandert herinnering leert het in de…

Een biscuittje bij de thee korrel blijft in stil verlangen aan d`r volle lippen hangen lispelt dorsten met haar mee lepel wordt afwezig roer in de goudgelige stromen die warm in het kopje dromen zilver wervelt parelmoer Porselein ginnegapt breekbaar terug met vlaag melancholiek tuimelt zwervend in bouquet Kruimel zandt in het verzet…

De deur van gisteren zwaaide dicht Bijna uit de hengsels Het gepolijste eik kraakte Zij wrong aan de knop, trok, hield vol Zonde van de moeite, het verspilde melkzuur De vervlogen uren verzamel ik Als een hamster In mijn wangen gepropt Dan verzink ik, door algen overwoekerd Tastend in het slijk Naar haar, de halve maan, halve bol De tijd…

je stopte want hij raakte je, de steen je kon er niet langsheen zijn oppervlak weerkaatste heden, in groeven nestelde verleden kruimels tijd die windlicht zijn vergaard humus die weer aarde maakt je hand volgt sporen van de dood en weer herboren worden, de opdracht onvoltooid geen eeuwen weggegooid in jaren hangt ervaren van het…

Toch wel, want zover als ik kijken kan, reiken dan de dijken van de walen, niet veel verder kwam het einde nooit in zicht, tot eindelijk te zien was tot nooit, toen zag ik mezelf pas; ‘ooit, je zult zien,’ zal tijd sterven en bovendien, wij ook, zij aan zij.…

de tijd is afstand tussen oud en nieuw oude kindren verwijderen grijze haren en zoeken vandaag geen verse rimpel ze willen herinneringen evenaren maar jonge knuffels bewegen te ver de oude dag verdwijnt achter de evenaar nu denken ze nog aan een avondster heden leeft de vergeten beeldenaar kinderen vullen het prentenboek een album voor…

natuurlijk was hij elke avond zat in drank verzonk het opgelegde leven de linkervuist was steevast hooggeheven hij schoor zich niet, verweekte niet in bad natuurlijk ging hij wonen in die stad waar strijd met kapitalen werd geschreven er werd in open wonden zout gewreven hij was te slim voor galg, te snel voor rad natuurlijk kwam hij op…

ik zie je op de vlakte een stipje in het wijde land je blauwt in wilde bloemen zoekt stenen naar je hand in het ronde van verweren strijk je langs de eeuwen heen voelt het hoekige proberen om de tijd nog even te trotseren maar water en de wind geven het kind der schepping niet de kans zich te bezeren door een noodgedwongen leren zo…

Stroomafwaarts, gedragen door de kracht van bijéén gebonden druppels, dalen we af decorloze oevers waartegen fluisterzacht buigend riet zich richt naar het komend graf Het biezen mandje is gisteren vergaan met een lichaam van wier en wrakhout glijden we de schemering in. Een maan schemert vaal, ver en vaag vertrouwd Dan, voorbij een laatste…

horrorachtige trekken heeft de werkelijkheid geshowd met het heden als bondgenoot wordt het verleden bevrijd van de toekomst het echte nu treedt uiterst dictatoriaal op kent de historische waarheid krijgt vermomd als realiteit de kous flagrant op de kop morgen is onzeker over gevolg van het feit dat verhaal cru uitvalt voor de hedendaagsheid…

Ver voorbij - is de wijk van blauwsel binnen handbereik en raap en reuzel op de hoek. Van 'bakkertje, ajuus... tot kijk bij klets- en ouwe wijvenkoek'. Ver voorbij - is het blok van elastiek, voor de onderrok en haagsche-dames-hoedjes. Waar 't paard een kar met kannen trok gevuld voor gruttenpaptoetjes…

uit zilv'ren lijsten staren strakke gezichten mij vermanend aan in dofdonkere kleuren uit reeds voorbije eeuwen…