Ik heb een rustige rustplaats gekozen een plek die we niet kunnen benoemen , pleisterplaats na zwerftochten van de geest, heb ik het vermoeden dat ik hier al eerder ben geweest en de wond hier het best geneest, ik zoek hoe het de oude olm is vergaan, waaruit de wijze uil allang is gevlogen verder van het rotte hout vandaan, in de hemelse…

We bedachten onbetreden wegen we trotseerden alle stappen uitgesleten treden of het onze laatste moest zijn die niet konden worden afgewogen in gevoel wij sloegen nieuwe bruggen die de oevers van de wereld verbonden soms opgehaald waarover alleen de liefde kon overschrijden een verstilde huifkar met herinneringen die de toekomst heeft…

Soms zijn de druiven zuur zon -in schijn- tussen kleurend en krullend blad Soms is het leven duur niet te krijg moet je de huid duur verkopen Soms lijkt het leven als verlopen de klok aan slagen voorbij Soms proef je pas het zoet na lang wachten is.....te hopen.…

Onze oude kater was mijn grote vriend. Met hem vergeleken ben ik nog klein. Ik wil nog steeds worden, terwijl hij al was. Nachtenlang heb ik met hem geschreven. Mijn grote vriend is niet meer in leven. Toch voel ik ons vannacht weer samen, want zijn wijsheid liet hij bij mij achter. Verstild is hij in mijn hart gebleven.…

Je ziet ze lopen op hun erf de boer, boerin een handvol koters Boerendochter boerenzoon nog in de vingerverf In het voorbijgaan een hand of knik als groet soms gemompel De hond -nieuwsgierig- kont in zijn hok kippen op stok je hoorde -beurtelings- geblaf gekakel Van die tijd is afscheid genomen hectare are De hof…

Jij droeg het met je mee Hagenaar te zijn indrukken bewaard om later te gebruiken jij voelde eigenlijk al een gedicht ontluiken de stad, het groen, de zee zo groot, jij zo klein Voortdurend spel van aantrekken, loslaten er was een beeld en er was een woord het laat zich zien zoals het is en hoort in luisteren, kijken, voorlezen en praten…

als ik verschijn open jij, voor even, een poort en roept mijn naam klampt mij aan zoals het enkel bij stille vriendschap hoort ik ervaar dan een gouden moment, zeldzaam van toon dat je daarna wegrent en verhuist naar jezelf daar ben ik aan gewend immers ieder leeft onder zijn eigen gewelf om je te begrijpen vertellen…

Vanuit een kalme stilte rijzen klanken leggen de bodem de vrijheid om te laten gaan lichaam en geest tijdelijk overgeleverd danst zij daar het tempo voert op los zweept alles los handen in de lucht geur van velen muziek ruist door aderen ritme vloeit door rusteloze lijven hartslag muziek beat beelden vertragen leven…

We liepen langs schuchter groen in onze wandelschoenen Eenmanspaadje aan de Oude IJssel lucht boven ons: loodgrijs Waarin wakken licht van lente blauw van kou van 'n vroeg april Merels lijsters,stil of van de wijs Wind wist niet van wanten bleef steken in z'n gril Het scheepje aan de wal gebonden droomde zich…

vriendschap groeit zich één ziel in twee lichamen vergroot het geluk verdubbelt vreugden en deelt het verdriet vriendschap geeft afstand ogen stilte een stem is onafscheidelijk een kind - een poes leeuw, hond of kabouter vriendschap biedt houvast aan de eerlijke spiegel die waarheid spreekt uit sympathie en empathie begrip…

Nu het ijs gebroken is twee gezichten zich richten op vriendschap neem jij me mee je praat honderduit en zegt ik ben een beetje nerveus moet nog even wennen dat jij er bent spontaan pak je mijn hand verlegen kijk ik naar je voel me ook wat verloren je woont hier zo mooi in de Vlaamse Ardennen we lopen verder door een…

De momenten uit zijn jeugd die intiem waren met de natuur zoals de natuur kan fluisteren zijn nog bij hem in zijn oude hart in gedachten dromen bomen grazen koeien het gras groen fladderen vlinders fleurig fijn alsof alles opnieuw aan lente went tijdens florabloei in de nadagen van zijn inheemse droombeelden toont hij zich niet langer…

vriendschap gelijk kinderen klautert de horden vallend en opstaand roetsjt zij geluk van samen zijn vriendschap grift zich herinnering van ruiterlijke ridderlijkheid die zich klonen laat zoals een paardenbloem haar nootjes blazen laat vriendschap deelt en speelt gunt elkaar de bal ravot zich een stalen ros stift het leven gelijk…

Over genegenheid weet ik door zomerse nachten onder maanlicht van het muggenland bij het meer alsof ik ergens in een verte een brief moet schrijven plotseling een vreemdeling zonder adres op de oevers in diepte van het ogenblik, in romantiek zo divers onder wolken die als slagschepen regen bezorgen op het hoofd van mijn personage in een droom…

Hoe vaak gevallen bij de eerste stappen die keer met de fiets met tikkertje op het schoolplein toen je struikelde over de kat Wat raakte verloren de velletjes van de schaafwonden de geronnen tranen het jodium flesje de haastig geplakte pleisters Wat bleef het vallen en opstaan de littekens de tastbare aanraking het gerijpte besef…

Alsof het dicht bij het vertrouwde bed ligt het verdriet en het vermoeide bedrog wanneer ik mezelf denk te troosten keer ik de gemoedswaarde om naar een oude kringloopwinkel in het moerasland van een gevallen engel eindelijk nuchter, en alleen op de grond schrijf ik jou over eenzaamheid onze vriendschap blijft in mijn genegenheid een…

De wind snijdt laagjes warmte uit mijn ziel. Met de adem zichtbaar voor me uit gesneld, maak ik het buiten tot een nieuw decor. Ik heb het aanschijn al zo treffend in mijn loop geteld.. Wit versmelt het grijze straatbeton zich aan de rand van het, met overige sneeuw bedekte, uitgestrekte bos. Zoveel paden, zoveel wegen.. Zoveel stukjes onbekendheid…

Niet de hand die in de aanval gaat of het hoofd van de denker aldoor steunt niet de hand waardoor het laatste uurtje slaat en op welk ritme de dag des oordeels kreunt niet de hand die zichzelf vergat en sloeg of aan de mond gezet maakte dat het scheldwoord verder droeg ook niet de hand die zichzelf heeft breed gemaakt opdat in duisternis een…

Er ligt een gevoelig bezit op een eiland van duisternis met mensen die hun eigen muze zijn geworden en ver over de oceaan praten zwanen over weemoed toen alles nog verdrietig was en stoelen in de keuken kraakten jij bent toegankelijk voor mij je droomt, je wordt wakker je hebt een mening maar je blijft toegankelijk voor mij…

Kwetsbaar meisje Speel op het veld Voel de omarming Pak toch die hand Veeg het zand uit je haar Voel de wind op je huid Proef het zilte van de zee Hoor het ruisen van de golven Kwetsbaar meisje Laat je masker vallen Voel je naaste Pak toch die hand Zie het zonlicht stralen Luister met je hart Loop oneindig ver En duik in de diepte…