zon brandt openingen in de tijd zie profeten het volk laten weten dat de schepping eindig is ze spiegelen een eeuwigheid die verder reikt dan ondermaans bestaan slechts doden pleiten hun gelijk geloven is de boodschap die geschreven staat in steen hopen op hiernamaals want waar moeten mensen anders heen bezit en macht nemen zij…

Zo ontwaakte het kind in de morgen als een jonge vogel, ver boven de zwaartekracht van indrukken die zijn kleine gestalte omgroeiden. Met geestkrachtige slagen hervond hij het ooit bezongen geluk: in een eenzelvige stilte boven zeven continenten het wonderlijk scheppend geweld van rust. Vastberaden liep de man een nieuwe oase in, zijn…

ik zag je handen de vingers gespreid een eerste ontvangen tot open bereid ze dansten en speelden op maten lichte muziek ik raakte en streelde het nog verboden gebied ze hoorden ons spreken zochten angstig elkaar verkrampten tot vuisten in een woedend gebaar verstrengelden later in bezworen gevaar warmenden en troostten in berusten…

Kristal raakt de ziel in een mythische reis naar de top. De godin draagt het leven in haar hart waar groei de stilte draagt. Ervaar het binnenste van de aarde. Herinner het eiland van naam, betreedt het heilig land of ga op in de nevelen der vergeten tijd.…

in je ogen zag ik hoe gedachten dwaalden in het niemandsland zonder gids op nooit betreden paden, geen namen bij de hand we dreven zonder zicht op de schaduw van het licht dat in de oude wereld was gebleven zelfs woorden hadden hun betekenis vergeten er was geen angst het vreemde bleek vertrouwd in het ervaren ontmoetten ander…

Ik zoek het eeuwige vuur waar de wereld onder valt, het ongrijpbare goud dat blikken in een enkele tel versmelt. Het oog dat het hart verlamt waagt de eeuwige sprong naar het beeld dat nimmer vervaagt. Mijn vleugels wegen zwaarte de aanloop volgt, het luchtruim voelt vertrouwt. Het hoogste goed is nabij. Nu kan ik alleen nog zweven…

Er gaat een flakkering van wind over de nachtkaars uit. Ik blaas mijn gedachten weg en bewonder de maangeest in het duister. Ik volg een zilverspoor door een stralend mozaïek van magische sterrenbeelden en dwaal langs een hemelsbreed spectrum. Gesluierde geheimen zweven in het fluorescerende licht. Verwonderd blijf ik steken in de…

Vrijheid heb het nooit gehad, Zit vast tussen muren Alleen door het raam Naar buiten gluren, Praat hardop in mezelf Onzichtbare mensen Om me heen Lijken één voor één In eenzaamheid gestorven Voel me totaal alleen De hoop een stap in vrijheid Te zetten Nooit meer alleen…

Eerzaamlied is mooi: “Uit de tenen oogopslag, bloesemachtig lieve lach; rode appelkoontjes tooi.” Eenzaamlied mag nog best d`r refrein, een beetje tonen teer decor om te bewonen. Niet te lang; zonder orkest. Breekbaarlied zo zinnig kuis wervelend al van geluk maar toch liever niet gelijk heel het liefdeswijsje rijk. Dat maakt de ontdekking…

Ik droom een volmaakte vorm een eeuwige reis naar hier waar ik alles zie en schrijf de vrijheid als behang in kleuren om me heen. Ik leef mijn eigen verslag en begin in het midden waar het heden volmaakt mijn woorden beschrijft. In een magische dans van leven en natuur stroomt mijn wereld in het licht van nu.…

Bodem in beroering, nacht maakt plaats voor dag en dauw geeft de ochtend weemoed. Een brede gloed rolt zijn oranje loper uit en kleurt een nieuwe morgen. Onder het treurgeboomte twee vroege zielen de hond voorop, geestdriftig in galop en hij – misschien een dichter – vol gedachten door het park. Het eerste licht maakt weer geluiden en in…

Op ’t leven, Op ’t eeuwige en het oneindige, Op de tijd, de wereld, en de toekomst, Op ’t doen, ’t denken en ’t weten, Op de dood. Op de liefde, Op ’t vrolijke en het onmogelijke, Op oorlog, de haat en de vrede, Op ’t geloven, ’t zeggen, ’t zijn, Op ’t hart. Om niet te drinken, Op al deze dingen, Is om echt te leven. Leven is vrijheid…

Omvleugeld door jouw tederheid blaas ik het dons van de toekomst pen ik veren in een tooi van hunker naar de vrijheid van jouw bestaan Zachtjes open ik mijn handen teder strijk jij beide vleugels als laatste groet over mijn huid waar de pluisjes van ons leven verwaaien in de wind Wolken wenen weemoedig walend moet ik jou laten gaan gevangen…

De symbolen van de wind Leren mij te blijven staan Dwarrelend beweegt een blad Door een toeval heen gegaan Ik verzoek het stil papier Spiegel voor mijn zucht te zijn Minder vluchtig en gewoon Sterren in een raamkozijn Bomen buigen soms ontwricht Blijven staan, onaangedaan Wuiven niet met winden mee Dwingen mij te blijven staan…

Vervormd gegoten in de mal der deugdzaamheid. Omgeven door verbrandde lucht van leven op de rem. Kluisters van fatsoen verlammen het reiken naar, de trommel vol geneugten en de strijdlustige vlam sterft als de drang naar vrijheid wordt gesmoord.…

je gaf me ogen om je blik te lezen ik mocht je zien in ongebruikte kleur en zonder tegenlicht in stil bewegen liet je me handen gaan over je huid we stemden af op ongehoord geluid we dronken water dat ons samenvloeide werden één in smaak hoopten dat nieuw leven ons deed openbloeien het was te laat in kerend tij verdronken wij…

Droomwolken van bestaan oneindig getij wanneer wij gaan op waterwieken voorbij Het schip in de nacht laat ons onbevangen zweven als een magische toverkracht door het eeuwige leven…

Alles herinnert me aan jou De nachten die we samen doorbrachten Kijkend naar de diep blauwe hemel Alles herinnert me aan jou Beloftes die de wind meeneemt En die niet terugkomen En door jou, ben ik rustig Ik heb je mijn liefde verklaard en je mijn waarheid verteld Blijft alleen de herinneringen en de pijn Maar, ik blijf zoeken en zal…

ik schoof donkere wolken uit de lucht en liet de aarde zo maar achter mij voor anderen een redeloze vlucht ontsnappend voelde ik me hemels vrij ik vleugelde oneindig in gedachten expandeerde traagheid tot de lichtlimiet zag de levens terug van mijn geslachten ontwaarde God op elementair gebied Zijn raken deed mijn schuldgevoel ontwaken…

een zucht verraadt mijn intens verlangen droom al je woorden met m’n ogen dicht het is jouw ster die de hemel verlicht de schittering heeft mijn hart gevangen het firmament met glinsters behangen jouw stralen glundert nu in mijn gezicht toont de schoonheid waarvoor ik zwicht nooit gedacht dat ik dit mocht ontvangen het donker en licht…