haar stofvod vlot over de spijlen van het bed het kleffe hout, de boord van de kleerkast ze wist de duimafdruk van de spiegel slaat geen muffe spleet, geen hoek over zij sluipt nederig op teenkussens maar het parket kraakt ze luistert naar de knagende worm genesteld in een gang in de schoorsteenmantel ze hinkt binnen de voegen van…

In een uitgewoonde flat in Singapore danst ze eboniet en paars, haar bloemen dwarrelen dooreen. Het ritme van haar handen als kolibries; haar bronzen nagels en fluwelen lippen; alles glanst koortsachtig. Terwijl het zweet in trage slakkesporen langs haar hals loopt, glijdt weer een gin-doordrenkte nacht de ochtendglijbaan af.…

het liep hier de spuygaethen uit een en al drassige troep dichting kwam ongekluisterde vrijsters met breekbare geloften legden geulen aan ter droging ook voor 't weids uitzicht maakten er een tuintje van verse groentjes voor de zieken nee geen dansmariekes geen dollemina's ze heetten begijnen naar hun hofje plus kapel later bezet…

de nachtvrouwen wenken veterretend gewillig poserend implanttieten zuchten zacht kom, kom naar mij de nachtvrouwen wenken schermen genot in beeld geschoren de schaamte voorbij nul zes, opgespoten lippen de nachtvrouwen wenken denken in eieren bieden appels kosten een rib…

ut was diep in du poldur waar sij furscheen nei, ut was geen koldur un mait tur been gehil bloot en fel ovur beein iederu somur as du son saktu kwam sai tu vorschain alwaor sij du avont paktu int dorrup nabaigelegu groeidu un grottu freeis sou sij du mannu verlaiju en du klainu kinderu un sortement van weeis? du waiven settu un…

Vandaag kocht ik rode rozen toevallig staken daar geen vragen ik droeg ze onder mijn rokken zonder dwang of reden vandaag kocht ik rode rozen…

Het strand aan windrijk land golfende zee hemelsblauw en mijn gedachten privé-domein volgen als geobsedeerd een ragfijn jurkje wit in bruisende branding en golven en wind bespelen onblusbaar ritmisch beminnend haar natgolvend lichaam als een Latijnse dans en gedachten stranden in windrijk land.…

haar tenen raken amper het water van de kronkelige groenige loop alsof zij de stroom niet wil storen het heden niet wil kwetsen voor later de lange haren vallen over haar blanke schouderlijn in enkele resterende vlechten en waar glooiende heupen verborgen in het jonge gras haar aan de aarde doen hechten zo gaat zij verstild op in de…

Verbrokkeld stukje cake gestold tasje koffie vervallen herinneringen accessoires bij hun vals kakelend gebit Herhaaldelijk opscheppen over andermans prestaties roddelen over ’n vergeten verleden ’t vult maag, dag en oor Hun schaduw flakkert venijnig wanneer de achterklap over de jeugd van tegenwoordig komt bovendrijven Bang om jong…

daar op het hoge duin heb ik je ontmoet starend naar de avondzon op je haren lag een gouden gloed de horizon was vol van vermiljoen de zee doorsneden met een gouden spoor weerspiegelde zich in je ogen ik keek je aan geraakt, gepakt, bewogen de weerspiegeling drong in mij door de duinpan vulde zich die nacht met gloed met sauzen, spijzen…

je droeg kniehoge puntlaarzen van leer de veters gekruist van haakje naar haakje je wankelt op rubberzolen door slijk een scheur in zwart nylon dat rond jouw knieën rekt katoen fladdert om dijen een pittig model met een ruitmotief in vlakken en plooien verknipt met een zigzaglijn van knopen het witte shirt was met vet besmeurd ik heb…

Zij is al lang geen kat meer om zonder handschoenen te raken bij gevaar kromt zij haar rug en spreidt haar klauwen Toch valt zij telkens weer ten prooi aan mannen die haar van een paar glaasjes teveel naar chique hotelkamers leiden met goedkope nasmaak de volgende morgen wanneer hij -reeds in alle stilte vertrokken- luidkeels katert…

Als een tochtvlaag scheerde zij aan mij voorbij eer ik wist, wat zij mij te doen aanried huiverend stond ik op een duinslag nabij de zee, die landinwaarts dreigde te springen, die trachtte mij te verzwelgen met een weids gebaar ik, die niet goed wist, wie zij was, wat zij deed niet alleen de zee, ook de winter was nabij die mij zou dopen in eindeloze…

Met losgeschroefde heupen een pirouette durven draaien en schuivend als een zeilschip hoge golven aaien. Flirten met duizend ogen en dan een glimlach toveren om die bliksems te blussen en doven met dichtgelijmde lippen. Als Anorexia Nervosa-wicht schokschouderen met ooievaarsbenen en zweven naar het licht, het glasgeile lichaam voorbij.…

leven met d'overgang is onrust aan de vloedlijn stormen woeden eb is onbekend van alle kanten slaat ontketend golven op je teder ongestel steeds wilder aan nooit uitgerust reeds lang naar verre doemeilanden weggewenst resteert d'uitwijzing naar nieuwe oorden zonder woorden weg met d'herinnering onweg gewoven vrijheid moet…

je kwam op een avond om tien uur, het was nog licht verraste me, hing net mijn harnas aan de haken in de muur liet mijn handen gaan over de deuken wreef met een olielap het ijzer vette zorgvuldig de lederen delen je vermijdde me aan te kijken omdat je honger had deelde ik het eten soep met geroosterd brood er was immers genoeg je…

Een harde confrontatie met wat ik niet meer heb: de strakke jonge vrouwtjes als spinnen in hun web. Hij laat zich makkelijk winnen door ieder jong strak wijf. Ze prikkelen zijn zinnen, zwoel lonkend met hun lijf. De vrouw van tegenwoordig moet jong zijn, strak, sportief, zelfstandig en slagvaardig, gebruind en slank en lief. En ik kijk in de…

alleenstaande zuid-molukse met gierende hormonen één motorfiets zeven zonen ze boert goed te zeewolde elke maandagavond krijt zij haar permanente keu ze gaat voor tien over rood in plusfour kostuum stemmig grijs in Sociëteit De Witte zonder overdrijven zij is bedreven in het drijven van ballen…

Ik ontdek de kerven, beten, knepen Als sporen van lust op haar rug Ons lied duurt, een bitter, laf graaien Naar haar troebel grasland Stiller dan een steen Zat zij in haar rieten kooi De weerstand geknakt Verweesd het kruis dragend Met verkrampte lippen Haar tong in de klem Tot er een huivering door haar ging Haar geketende polsen rusten…

Jouw oude ziel draagt jonge ogen. Je lippen klaar die soms spreken zonder mededogen maar zo vol van maneschijn, ben jij het nog niet gewaar. Je pakt woorden in om te kunnen zogen waar mijn oog welliswaar op viel. Maar het is je ziel ja jouw ziel... Een kamer en suite een piano prevelt Ludwigs Maneschijn. De avond is beneveld…