ook mijn broer wil me niet kan mij niet behoeden zijn Maori-bende heeft voorrang boven mij, zijn verknipte bloedbroeder schaakkampioen was ik mijn bijnaam was Dark Horse als onverwachte truc zorg ik dat een zwerfkind kampioen wordt ik slaap op een heilige heuvel hoog boven de stad ontvang in mijn dromen inspiratie van Mãui…

Ik was vanochtend even in het ziekenhuis als je dat ziet en meemaakt, 't is net een fabriek, dan weet je zeker wat je nooit wilt wezen: ziek maar ja, artrose, 'k heb tot mijn tragiek wat gruis dat tussen wervelschijven van m'n nekkolom als zand dat daar niet thuishoort m' immobiliseert knarst, schuurt, obstructie pleegt en pijnlijk irriteert…

Een lied zingt zingt door mijn hoofd 'Eens zal de Betuwe in bloei weer staan' is ons beloofd Regels en wetten zijn door de natuur aan de laars gelapt Is het nog een handvol dagen? weken misschien? een kleine...maand? Voor Lente... wordt nu pas -achter de rug van winter om- een weg gebaand. Wind uit de goede richting…

bij het ouder worden heb ik 't sterke vermoeden dat mijn lichaam langzaamaan wat ongehoorzaam is geworden zo sta ik vaak voor hindernissen bewegen sporten minder eten want voor je 't weet ben je versleten daar stond ik vroeger nooit bij stil omdat m'n soepele lijf destijds gehoorzaam was aan de bevelen kom daar vandaag nog maar eens…

Zinloos niet, kort is leven koesteren pieken, wij laten dalen soms, pieken vaak beren en apen, waarom? Rechtlijnig consequent gezeur eeuwig en altijd RETROGRADE; TERUGGAAND Altijd en eeuwig gezeur consequent rechtlijnig waarom apen en beren? Vaak pieken, soms dalen laten wij pieken koesteren leven is kort, niet zinloos…

Het is de zon heeft nog op laatste voet ....dat felle Zon die nagloeit dag die uitgaat als een kaars De maat vol nacht leidt tot inkeer tot bezinnen De morgen mag daarna van mij beginnen 'fris en fruitig' zoals Humberto Tan mij wil voorspellen.…

Nog zwevend boven de wolken onderweg naar een volgende hemel dwarrelen langzaam illusies weg als de veren van Icarus wolken plotseling onbereikbaar dreigen met donder en bliksem neervlucht wordt onvermijdelijk de plof in de hete woestijn kruipend van fata naar morgana lijkt het leven op Pandora’s doos met als grootste inhoud teveel desillusies…

Met tedere handen zie ik haar terug mijn aanraking vol herinneringen de warmte gloeide net zoals toen terwijl zij dit moment zal vergeten. Met tedere handen zonder angst als een reis door een fotoalbum de weg terug ziet er verlaten uit zij verzorgt haar eigen imperium. Tedere handen openen gevoelens als zij wandelt zonder schoenen…

Het leven duurt langer dan de eeuwigheid van gisteren nooit gedacht dat vandaag herhalingen mooier vormen gevoelens van andere hangen in het duister van de nacht wat wordt betwist tijdens het wandelen zonder te bekoren. Elke vreemdeling ziet mijn persoon als hun vertrouweling lachend als blijk van herkenning volgt vandaag als gisteren de…

Avonden duren langer nachten maakt hij kort slaap doet sneller zijn entree doch als de ochtend gloort wordt het problematisch om kwinkelerend op te staan de middagdip zemelt tussendoor zijn oogleden dat leidt tot knikkebollen languit neemt de zitbank hem kerend naar de vooravond nou, dan weet je ’t wel.…

Coma was ceremonieel protocolleerde zonder enige waarschuwing vooraf Gestokte adem uiteindelijk dan toch gedefibrilleerd De koning spinde daarop garen dat van lieverlee werd ingezet Natuurlijk niet het garen, maar de prik die voor verstomming heeft gezorgd…

Als iemand een kar moet trekken, laat mij dat dan maar zijn, heb slechts een verzoek, laat het niet een al te zware zijn!…

Ik wens jullie dat ik nooit meer vermoeid moet zijn vermoeidheid is afschuwelijk vervelend. Ik wens jullie dat mijn heupen niet kraken bij elke stap. Ik wens jullie dat mijn nachtmerries mij van het lijf vallen nog voor ze mij raken. Ik wens jullie dat de herpes in mijn linkerhand ophoudt mijn wijsvinger te doen gloeien. Ik…

Af en toe doet het bijna pijn. Onaangekondigd. Wanneer mijn kleinkinderen om me lachen, omdat opa probeert om kind te zijn. Af en toe valt het me hevig aan. Zomaar. Dat gevoel van dankbaarheid, voor de zin van mijn bestaan. Soms valt het me zomaar toe. Dat plotseling geluk. Waar ik niets voor heb gedaan, en waar ik niets voor doe.…

bewegen is meer dan met de ogen knipperen en een stofje vangen het werkelijke bewegen is opstaan de rug rechten en vervolgens het ene been voor 't andere zetten wanneer je dat dan maar heel lang volhoudt ligt de horizon binnen handbereik…

Ik haal mijn geluk uit de zonnestralen op mijn gezicht, waarom doe ik dan toch mijn ogen dicht?…

In kleine dingen gloort weer hoop als eigenmacht wordt afgeschreven. Uitmondend in rotsgeloof begint een halfgod af te dingen... Onverklaarbaar voert een liefdevolle onderstroom naar een openbaar beminnen: doordesemt menige adolescent van louche zaken af te blijven, negativisme los te weken, om te keren in het tegendeel. Je zult maar…

Hoopvol zoek je.. houvast, aan de buitenkant schittert het leven een verstild moment, prachtig weergegeven.. onvervuld verlangen zo transparant, een bleekroze stengel buigt omhoog vleugels ingehouden komen op adem, hebben de kracht om vrij te zijn, 'ik ben lief' van binnenuit gedragen, ogen glanzen mild, spreken geborgen pijn, je bent…

Alles beter dan het lamme niks Bedenk toch een hype Om vloeibare jeugd te stollen Uitgestrekt blauw vast te houden In stadsblues op te gaan Erbij te horen, blijven om te zijn Leegsels te vullen, te omzeilen Rond wereldkaarten, platte projectie Maak de weerwolf aan het huilen Om rond middernacht te cirkelen Dromen uit beelden te houwen…

De lichte linde luidt de lindelucht, een zwoele zucht van zoetheid zucht als argeloos ik onder bomen fiets en 'k zoek naar 't bladerdak ja, zie witte klokjes bung'lend luiden lichtgroen doorzichtig lover dat flankeert en plotsklaps ben ik weer in de sfeer en alles wat 'k ermee associeer, van toen ik over haar geuren schreef... ik voel…