werdegang
ik neem je mee
al denkend
vanaf nu sta je in mijn
landschap
achterlatend, waardoor
dit pad, deze bomen
hun vallend blad
alle ogen en vingers
niet langer onwetend zijn
maar wijzen naar jou
zonder weefsel
in uitgestrekte afwezigheid
Geplaatst in de categorie: emoties
afwezigheid 3.0 met 2 stemmen 
139
139
Geef je reactie op deze inzending: