Hartenkreten

hartenkreet (nr. 51.795):

westwaarts

de wilgen houden hun
gezichten naar de zon gekeerd
ze kijken over water,
rietveld en moeras, als was
de tijd van eeuwen terug
verstild in ogen
blijven staan

zo tussen woeste takken
schuilend, al een simpel nest
als oorsprong voor wat klein geluk
in stukken eierschaal en veren
blauw gekleurd
gelijk de lucht, een zucht
van welbevinden

en dan westwaarts keren
slechts nog stilstaan bij de hoop
op meer dan het verblinden
door het zonlicht op
wat duizendknoop en
schitterende veren