Een volle bak violen op een zonbeschenen plek. Zij strijken om uw oor te strelen, tonen waar u echt van opkijkt. Dissonanten? Nou nee. Consonanten heten ze. Ja, zij weten van wanten als de strijkstok werkt... Zonlicht strooit met prisma's. Zij kiezen juist de kleuren. Wensen Horen & Zien een wals? Voilá: zij laten het gebeuren! Zeker…

Cultuurerfgoed der lage landen: geen imitatie lustwarande in 't Gooi, aan Vecht of Heuvelrug, maar een kasteel met ophaalbrug, manege en een volière 'n hortus en een orangère, een authentieke bibliotheek, daar waar men 't liefst in stilte leest en koopman-dominee ontweek: cultuur als adel van de geest.…

Noem mij een tintelende maand en je neemt 'april' op de lippen, wanneer de bomen barsten van belofte, men weer kwiek wordt door gekwinkeleer. Bekijk de prunus: zoiets teers ontgaat de meeste mobilisten. Je kunt al zonder jasje buiten lopen. Myriaden zaadcellen aan het gisten, ontvouwen geleidelijk hun eigenschappen: Pasen gepatenteerd.…

in de lentetuinen dienstmeisjes zonder broekje - l'histoire d'o ergens in die tuin sluimert achter het lusthof de achttiende eeuw het kinderwetje en heel het verzuilde land viert vijftien jaar vier zuilen ondersteunen het dak een stoa met shoah evenredig vertegenwoordigd - arbeid en adel…

Heden, 1984 jaar geleden, is de dood onttroond. Ja, neem het Halleluja maar weer in de mond! Wij baren witte ogenblikken: Schoon te kunnen beginnen waar je hopeloos was ontspoord. Royaal te kunnen vergeven wat men al jaren dwarszit. Vul je zorgen maar omgekeerd in... Heden verbleekt het noodlot, het pijnlijk-nabije einde. Mensen…

Tot ons is gekomen méér dan lentelicht een menselijke engel ons te verschonen van alle nonsens die wij hebben opgebouwd want hij blijft kind van een Voorbeeldvader dat wij verruild hebben voor iets dat nooit genoegen geeft: een ijdel kader. Geef maar toe dat de welvaart niet alleen op onze kennis dobbert geef toe dat in onze woestijn…

De slogan: giro blauw, past bij jou is van een poos geleden, blauw bloed mag ook niet worden vermeden: maar wanneer men spreekt over de blauwe envelop voor onze Koning, zijn meningen verdeeld. Blauw bloed, wat is er dan mis met blauwe enveloppen? Eerlijkheid gebied me nog te melden, dat de post van de Koning nimmer door hemzelf geopend wordt…

Hij graaft graaft met beide handen Geen schep noch schop voor handen Mijn goede raad zou hier en nu ......verzanden Hij graaft zich kuil en kanalen dijk en wering Langzamerhand bouwt hij zijn kasteel Met toren en kanteel hij slotbewoner.…

Vrijmoedig treed ik in uw spoor, ironieën achterlatend. Vanmiddag las ik uw talent, stond ik lange tijd verwonderd. Uw verheven taalgebruik, het koele ritme - welk een wijn! Ik waan me in een kloostertuin waar ik beknopte woorden ruik... Wat rent de tijd dit oord voorbij! De indruk, van haar reuk ontdaan, moet wachten tot de late mei:…

hersenloze schimmen bespelen het lied dat zich bekostigt aan daad en overvloed, de kleinheid van dit land is grootschalig wanneer de kleur als ondergaande zon verdwijnt in indoctrinatie en peperkleurig bloed de troon heeft geen waarde wanneer het volkslied heult met opengebroken grenzen en karabijnen gevuld met zand hulde aan de opkomst…

Een lul en een zak bleken kroonjuwelen van koninklijke tak en ieder wil ze strelen.…

Oude eiken en beuken vertellen zacht waaiend van het ruwe boerenleven, dat in vervlogen eeuwen mocht streven naar gezondheid voor adellijke zalen. Woudreuzen vol klimopranken stralen strenge zorg uit, willen beschutting geven aan tere bloempjes, die elkaar weven tot één grondtapijt, met zoemende talen. Slingerbeken scheppen schoon moerasmos…

Een republikein van allure Doorstaat dapper duizenden vuren Maar het stralende franje Van een gloeiend Oranje Doet hem geleidelijk verzuren…

waterburcht mistroostig opgesloten in het verleden hoe standvastig stond je hier omringd door het warme groen versteend zijn nu je gedachten van vergane glorie waar jouw torens als heer en meester pronkten als bakens van onze trotse stad en jouw vlaggen fier wapperden in de noordenwind slot op Kalehay citadel van Albrecht van Saksen en…

Opgejaagd door tollenaars leef ik uit lege koffers liefde lap ik aan de laars van stampvoetende joffers ik schaaf mijn hart over de grond die alleen de vorst verstaat smelt mijn ijzig oorlogsfront in de wortel van de haat en laat me bij het weerzien voelen wat ons diep verbindt je lange haar over de striem van mijn vluchtweg in de wind…

Mijn stem verwaait in dove oren van een feodaal gezicht jonkvrouw in ivoren toren neerbuigend naar het volk gericht geen liefdesluit zal haar bereiken in de kilte van kantelen hartenvrouw gaat over lijken om gepeupel te bespelen smeer haar in met pek en veren geen laken het ontsnappen waard wil haar laatste vloek bezweren vanuit de schede…

Mijn beenkappen staan zonder zwaard onder de spiegel van de zee ik breng verdronken land in kaart als laatste ridder van Goeree waar de hoogste golven breken klamp ik mij vast aan vaders been hoor oeroude stemmen spreken in kinderklaagzang van geween waar ik gaan moet zal ik dolen om daar ooit zelf te kunnen staan in bleke huid, uit zout…

Harten aas wacht in de handschoen op liefdesspel in vogelvlucht ik kuis mijn zwaar besmeurd blazoen met nectar van de passievrucht de lust naar lijfelijk vertier tekent zich af in open lucht de lokroep van de valkenier is nergens anders zo beducht als minstreel maak ik jou het hof buiten het vaste protocol de kaart gelegd in sterrenstof…

In onze zoektocht naar elkander blijven wij volstrekt onvindbaar als ik de weg naar jou verander verdwijn je met een loos gebaar vergeefse stappen in mijn richting maken elke verwachting dood dit ruiterpad zonder verlichting snakt naar een liefdevolle schoot ons blauwe bloed is jong van adel en eeuwig voor elkaar bestemd verschuif mij…

Door twee hoefijzers gebrandmerkt leg ik weerom mijn krijgstooi af op de bloemen van je ruiten zeg mij dat onze liefde werkt in de cadans van volle draf naar een binnen zonder buiten mijn hart kent nu geen harnas meer in de dooi van droeve dagen wend ik de teugels van mijn paard het is de allerlaatste keer voor de allereerste vragen…