mijn mooi Drentsch dorp karakteristiek op ansichtkaarten met rieten daken, glorieuze eiken lommerrijk decor bestendige beloften als wasgoed aan de lijn beschermd gezicht, sindskort domein van "nieuwe rijken" voor de niet zo welgestelde verbeeldt dit plaatje een vervlogen tijd van voeten om de haard bij moeke die de appels van de pluk…

Met een ferme pennenstreek eindigt hier de rotte rat-race en kan ik vrij gaan reizen ik ruil bank en hypotheek voor alle woorden die ik lees in geestelijke spijzen beurs noteert na razernij sterk herstel van vrije wees voorgoed verlost van slavernij.…

Naar dit veld leiden de wegen die wij lijdzaam moeten gaan aan het einde wacht de zegen voor ons kommervol bestaan Heel ons leven kruist de degen met de dood als Partizaan wil mijn as tot molshoop vegen als ik voorgoed heb afgedaan Blind van woede zal ik sneven waar de liefde is vergaan Doof mijn sintels in de regen verstrooide ziel,…

Je paraplu is ingeklapt je valt ten prooi aan de serpenten in een taal die jij niet snapt je woont beschermd op indicatie in een huis vol ex-patiënten met zware medicatie Je schaakt op pure logica naar een eeuwig pat je slikt neuroleptica en de ogen staren mat bij elk afscheid ga ik dood maar ik houd me stoer onder mijn…

kristalbetovering witte ragfijne vleugels van winterfeeën zonder teugels verdwaalde vrij in het wintersprookje van de vorst een winter zonder kou de zomer zonder hitte mijn herfst zonder bladverlies en een lente met jou heimwee naar ijsbloemen…

Op de rand van elke regel puzzel ik mijzelf tot rijm met de branie van een vlegel die een hekel heeft aan slijm bang dat iemand mij zal raken wikkel ik mijn zilte ziel in een ondoorzichtig laken met de geur van sex-appeal vrouwen spelen in mijn leven met de olie op mijn vuur in plaats dat ze liefde geven maken ze mijn druiven…

bolgeblazen wangen vreten zich door ’t opgehoopte sneeuw, geen dwang of snelle gang maar slechts een trage tred die zich voortsleept door de wallen van dit bestaan -het zwart van de aarde met hier en daar een grijze pluim, al wat rest is nog wat as - de dood ontsiert en pleegt ons te gedenken dat we slechts stalagmieten zijn en het octrooi…

op de bodem van een zee van wijn roert het wier zich door het water na eerst wat onderwaterstil als een soort van camouflage omdat het beestje bang is van water komt de kater later…

N Het bed in de tuin het schildert ons niet een park Een eeuwigdurend plantsoen voor altijd vastgelegd Een bed in de moestuin als vergoeding als beloning. Het is niet moeilijk om een plant een boom te tekenen Nerven en een bladerkroon echte kleuren te schilderen. Hoe huwen we met duizenden vaders in ons hoofd. ©…

dierbaar mensch je glimlachte -verzachtte al de trekken van pijn en de ernst op diepe groeven van achtergelaten doodssmakken- de pijn voorbij…

Soms, maar alleen wanneer hij aan zijn dagelijkse plichten voldaan had en niks meer hoefde hoor, verder als hij de tijd had weet je dan liet hij zich wel eens verleiden door simpelheid Dan droomde hij dat eigenlijk maar weinig er toe doet terwijl je altijd anders hoort de mensen zag hij dan bijvoorbeeld ook als wezens op zoek naar warmte…

Je vliegt uit in cyberspace en leidt een second life je ontvangt niet wat ik geef en vraagt waarom ik blijf je bent virtueel verdwaald in de begeerte van de bytes je hebt me van het scherm gehaald in ruil voor vreemde sites mijn hart staat stil als ik bedenk hoe zwaar je bent verslaafd mijn zielenheil zoekt naar een Yank die…

Nu ons nummer is gevallen buiten de kolk van de roulette drink ik water uit de mallen van een overvloedige recette Jouw verlies in mij verdwenen en tot rijkdom uitgegroeid Onze ziel wacht in de genen tot ons hart ten volle bloeit Over stad en platteland ruist de wind tussen twee bomen hier is ons balletje gestrand op het rood…

vandaag voelt hol blank als het nieuwe jaar dat zich als een onbetreden sneeuwvlakte voor de deur ontrolt uitdaagt tot daden die stilte breken dit witte ijsveld bedwingen in zinnen en woorden wringen…

En dan En dan kijken we nog even om naar wat verleden tijd is om te laten rusten wat voorbij ging de herinnering te koesteren van al wat bij ons blijft beklijft soms want niet alles in ‘t geheugen brengt een lach zo af en toe spreken de doden voelen we de stilte van hun zwijgen weer ’t gemis, de pijn van het geheugen verwachting…

Nog voor de doodsklap tot me doordrong tastte ik al in het duister op zoek naar levenslicht Mijn adem snakt naar oude oorsprong, gezongen woorden of gefluister van een vrouw zonder gezicht Verzonken in een slangenkuil pompt mijn hart op een cilinder op zoek naar verwant bloed mijn ziel verschoont zich van het vuil op de vleugels…

Ik zie de winter rond jouw lippen voel de woorden in mij galmen hol als echo’s door een verlaten huis waar onder as in de open haard het vuur onzeker gloeit bevreesd om op te laaien nu gebroken vensters kilte binnendragen en de deur kreunt op een kier wanneer ik zachtjes vraag en nu?…

Tot diep in de nacht hadden zij het hoogste woord en dan bedoel ik het hoogste: zo hoog voerde hun gesprek en zo diep was hun herkenning dat het de tijd zelf was die soms even stopte om beter te kunnen luisteren. Wind was er al lang niet meer en sommige rivieren waren alvast met stromen gestopt. Zo hoog voerden hun woorden dus en dat…

met wijde zwijgende vleugels beweeg ik mij in mijn slapende wieg sierlijk zwevend tussen de heldere zeilen van de zeeën op weg naar een geheime verte die alleen een dichter zich verbeelden kan de vele meeuwen krijsen boven de bevuilde sneeuw het is pas halverwege de middag en de schrale winterzon gaat nu reeds verdwijnen in een veel te…

Ik drijf waarheen geen hand mij gadeslaat zal wederkeren naar de stille stee angstvallig mijden een te groot entree of u en iets dat anderszins mij schaadt van water heb ik mij een baar gemaakt geslapen in een uitgebeende zee het land gelaten dat in laatste wee tot kaken in het eigen bloeden staat waar woeste hoogten tot mijn navel reiken…