met hardhouten kop geschorst voor gans het leven krimpen mijn wortels…

geblust verlangen eenletterige mantra’s bezweren branden…

versoepelingen toen de stijfte reeds aandrong spontane koprol.…

Uit de rechte haag, kort, hoekig geknipt, steekt één wilde, blauwe bloem.…

de dood denk ik steeds eindelijk begrijp ik haar maar hij blijkt erger…

schijnbewegingen hoogte choreografie van de kunstvlieger…

Soms is het hoofd zwaar van al dat loden denken wachtend op wat lichts…

aan de strijkstok van viooltjes hangt niks hij strijkt slechts de kleuren uit…

met vaste vleugels dit vertrek zwaarder dan lucht stijgend bewogen…

Omringd door boeken reist de bevlogen lezer door veel verhalen…

soms zie ik even wie ik mogelijk kan zijn genezing in zicht…

geen dierenschedel wordt hier bedoeld, wel mezelf na tweemaal falen!…

Tussen stoeptegels zwaait het ontkiemde boompje sierlijk in de wind met zijn vrije, losse top, 't voetje stevig vastgeklemd.…

Doorn van rozenstruik aureool van eeuwen strijd hoop in druppels bloed. Het ‘zelf’ zonder vorm, de dood niet te verzwijgen, dat is pas beleven. Moeizaam duwde ik de levensstenen omhoog, toen stond de weg in bloei.…

DIE HAIKU DICHTER (haiku) hij strooit de letters als bloemzaadjes in het rond en alles valt goed…

in de beeldentuin fluisteren ze met elkaar is het verbeelding…

woestijnmonniken verzinken meditatief in oase-rust…

Volle moederborst begeerlijk voor een mensenkind altaar van de zon. Haar mond ontvlucht, tanden als witte vogels in gewit brokaat. Nachts betaal ik tol in armen te begraven uit licht op te staan Tussen de lippen lonkt een overrijpe mond daad van verlangen. Hartslag als bloesem om haar boezem te vullen, weer in pijn gemorst.…

in de beeldentuin spraakmakende sculpturen verbeelden hun taal…

Mijn God waar zijn ze lieveheersbeestjes of houdt hij ze liever thuis…