10.139 resultaten.
LAIS CCXII
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 31 Het vernedert hun gebeuren, verzaakt
aan de korst, vergiftigt vergiffenis,
en schilfers nijd vergrijzen wat het maakt
tot een geschiedenis waar zij niet is:
tot zij zichzelf hervinden in gemis,
regent het pek op lust, en leegte klaart
hen uit tot schande die hun leed vergaart.
De vervloeking weegt voor hem wel zwaar
want het alleen begrijpt…
LAIS CCXI
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 42 Het roept de dode tekens nu bij zich,
en noodt de doos herinnering erbij.
In de ton van het gif drijft het zijn wig.
Zure vochten kolken het om tot brij.
Zo gaat de zon ook dier en mens voorbij.
Maar handen maken weer begin van haar:
LAIS verrijst, het buigt diep en ’t staart maar,
het wordt aan riemen in’t galei geketend.
O maan: op nachtzee…
LAIS CCX
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 37 Het broeien in zijn haarden van verzet
werd zij, virus dat in hem haar groei bereikt,
stuwing die doorheen woorden groeit tot wet,
zwart die zij aan de universa eikt,
en stof met haar fataal festijn verrijkt:
een zuchten dat hen mond aan mond ontgaat,
het git dat zich ontplooit tot dageraad.
Het was niets, geheel van zin ontheven,
verwenst bestaan…
LAIS CCXIX
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 77 Zachtjes, het voelt haar weer. Het wil haar niet
meer raken, zijn wil verzaakt aan ’t willen.
Als stilte breekt, beheerst gebrek het lied.
Als het zwijgt, zal zij weerom verstillen.
Strijd. Er komt geen rust door niets te willen.
Het wordt paljas en struint doorheen haar dag,
het wil al lippen zoenen rond haar lach.
Maar wat er groeit moet worden…
In mijn bloed, door mijn hart
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 55 Jouw leven ruist nog
in mij, in mijn gedachten
denk je met mijn vragen mee
hoor ik uitspraken die je ooit deed
.....Jouw leven ruist nog
.....in mij, in mijn gevoelens
.....beweeg je met mijn bloed mee
.....voel ik je stromen door mijn hart
Jouw leven ruist nog
thuis, alsof je aanwezig bent
de warmte van jouw lichaam
ergens tastbaar…
LAIS CCVIII
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 69 Zij zien de kinderen die joelen op
kraaiende peuters, hun roodhuidenkeel
opengesperd en de oudjes steunend op
bouwval. “O weet je nog het zandkasteel
toekomst” zegt zij, en hij: ”er zijn te veel
ratten”. Hij bibbert en slijmt. Te hevig
de zomer komt klaar, zon angelt stevig
in ’t Avondland zijn gif van de hitte.
De wet bliksemt neer. “Maskeer…
LAIS CCVII
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 39 LAIS, in zwart herboren schittering,
is git, haar lijf en lach negeert het licht:
het zijn is haar te min, belediging
van hoe het haar tot leesbaarheid verdicht,
virus in de waan van recht, schap en plicht.
Het legt haar schouders bloot, haar zucht is zijn
festijn, het likt en drinkt haar lijf als wijn.
’t Moment kan dan tot niets in haar vergaan…
LAIS CCVI
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 44 ’t Kosmisch woelen loopt in haar verloren.
’t Rot in haar begint zich rein te dromen.
Melk mondt uit in licht: ’t zijn wordt herboren.
’t Naakte monster is niet in te tomen
(schil is het van data die nog komen).
Zij leek ’t moment, de nacht, een nieuw beleid.
Het ondergaat gebrek aan onderscheid.
Het loopt verblind in haar geheel verloren.…
LAIS CCV
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 58 Het wou dat het twee armen had die traag
het in het omarmen konden zo dat
het stil in zich verdwijnen kon gestaag
en niet meer hoefde te beleven dat
liefde het hatelijk maakt en plat
en niets, niets meer heel laat van de dromen.
’t Wou dat het zo in een boek kon komen,
hun wedervaren niet geheel geslecht,
dat het zo als het bij haar kon komen…
LAIS CCIV
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 37 Het wordt rivieren als het aan haar denkt.
De mond is Maas, de tong meandert in
het glijden, freest grotten uit het slenk.
Eén Ijzeroog, de Schelde grauw daarbij:
de dagen zonder haar gaan nooit voorbij.
Het hart is Rijn, en liefde rot er blij,
want Gangesarmen stromen sloom terzij.
Waar d’ Amazone broeit, loeit de Congo.
Cascaden bruisen kolkend…
[ Jij kent mij, en toch ]
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 31 Jij kent mij, en toch
wil je bij mij, je wilt toch –
nog bij mij blijven?…
Hartelijk leven
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 64 Niemand heeft ons ooit gevraagd,
of we geboren wilden worden.
Niemand zal ons straks vertellen,
dat we van harte moeten gaan.
Antwoorden hebben we niet nodig,
want we leven altijd innig samen,
binnen onze levende natuur.
Hartelijkheid tonen.
Begrip opbrengen.
Vrede brengen.
Liefde geven.
Dienen.
Léven is wat ons te doen staat,
en…
Zeven hemels
netgedicht
4.9 met 24 stemmen 65 ik zag de
diepte in je blik
als jij verheerlijkt
zat te kijken
nog net niet hemels
maar het begon
er sterk op te lijken
de focus gericht
op verte die
in het bereiken
van de horizon
alle mogelijkheden
bood om nog langer
te kunnen kijken
waar aarde rondde
maakte lucht een
oplichtend contact
gaf verticaal weer zicht
aan eindeloze…
LAIS CCIII
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 30 Haar ogen zijdelings die zwart in hun
verdoken blauw het git herhalen: schicht
der herkenning. Onmiskenbaar maar dun
en onzegbaar ziet het waar het voor zwicht.
En dan verdwijnt het weer in haar gezicht.
Geen traan sist weg met zoute bitterheid.
Ongelovig ziet het hoe het haar belijdt:
zij is geloof waarin het dol verkeert,
verstrengelt lust…
LAIS CCII
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 84 Bovenal beaam: jijzelf bent stapelgek.
Bemin de klanken eerder dan de zin.
Bevrijd op tijd van kwijl en nijd je bek.
Zie elk eind als van iets ergers het begin.
Verzaak bezit, jij zit daar zelve in.
Breng warmte daar waar nu een ander rilt.
Geef nooit een ja als jij er niets van wilt.
Breng je lijf niet in verlegenheid.
Spreek uit wat je in…
LAIS CCI
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 50 In de vergeten warmte van de hand,
in ’t strelen van gebrek aan tastbaarheid,
in ’t grijze vlak waar het is aanbeland,
klinkt luide slechts de slagzin van de tijd.
Elk ogenblik wordt galm van eeuwigheid,
signaal dat rot in rot meer rot verzendt.
Het hoefde niets want niets was het bekend,
maar in het zwart verscheen fataal de lach.
De hemel…
Het BEGIN van 2021
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 47 EIGENBELANG
Geluk en liefde vinden.
Niets willen verliezen.
Jezelf verdedigen.
Zelf blijven leven.
Liefst onsterfelijk.
Levenslang.
SAMENHANG
Samen de aarde beschermen.
Jezelf in anderen herkennen.
Dieren als onze gelijken zien.
Eenzaamheid bestrijden.
Samen blijven leven.
Levenslang.
Eigenbelang en samenhang,
voeren nog een blinde…
LAIS CC
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 40 Alle mormels spelen wereldorgel
en wormen maken olijk slijk van vlees.
De geluiden van rot in de mergel
gorgelen vreugde maar angst maakt hen hees:
de aarde verrot en de mens viert zijn vrees.
Haar git strijkt áán de helse duisternis
zij is de lont in de gevangenis.
De tijd is bom, de uren tellen snel.
Het brandt van toekomst die verlopen…
LAIS CXCVIII
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 37 Ontrafelt het niet de draden van haar lust
dan laat het haar in haar omwikkeld vrij
van al het zware dat er in hem rust.
Aurora’s luister die dan daagt erbij
wordt straalgeruis, een suizen aan zijn zij:
het spreekt haar uit met inkt van haar besluit
en rondom ’t git een werveling breekt uit.
Zijn nevels slierten lont doorheen het licht:
wat…
LAIS CXCVII
netgedicht
3.5 met 2 stemmen 37 Terwijl het wachten wacht, draait de aarde
in de aarde, schuift de hemel in de
hemel, zien de sterren toch de waarde
in van vachten in het zwart en in de
nacht spreekt het haar toe met: “Jij, beminde,
die de aarde tot haar kern herleiden
kan, die jou en mij tot niets verleiden
wil, wil dit nog doen: mij van mij ontdoen.”
Fier het schuift zijn…