Hoeveel sonnetten zijn er niet geschreven, vanaf ’t jaar duizend tot vandaag de dag, van liefde met een traan dan wel een lach, maar niet voor mij, ik mocht het nooit beleven. Geen vrouw die eens haar glazenbol in tuurde: (en zag ~wat is die arme man alleen, ik zal hem gaan verrassen, nu meteen~) en mij een zelfgemaakt sonnetje stuurde.…

Het leven wordt allengs wat triest voor haar; ze heeft een loopneus die ze telkens snuit want elke zes seconde weer een drup dat zijn er per minuut een stuk of tien. Ja vroeger was ze wel van zessen klaar, maar langzaamaan ging toch de fut er uit. Zo nu en dan eens naar de handwerkclub of soms in ’t buurthuis een partijtje kien. Zo heel…

Toen jij mijn leven binnen was gelopen Voelde ik vlinders in mijn buik en kop Het was als zweven rond een Alpentop De nachten die van ’t zoete minnen dropen Maar na een poosje brak het me wel op ~De P.C. Hooft~ daar wilde je slechts kopen Mijn saldo was rap in het rood gekropen Maar jij vond dat geen reden voor een stop Jouw liefde raakte…

De kringloop van het leven is al zo vaak beschreven, je weet dus dat je er alleen voor staat wanneer het om je eigen einde gaat. Maar eerlijk vind ik dit alles niet want tot mijn groot verdriet heeft men mij indertijd nooit iets gevraagd: mijn geboorte, hoe heeft mijn moeder het gewaagd. Maar goed, om alles terug te draaien is het nu…

Ik komt zo langzaamaan toch wat op jaren en ieder om me heen zegt: ~Doe het nou straks lig je in de bedstee vol berouw, omdat je op de griepprik wou besparen. En trouwens, het is ook nog kosteloos, dus laat je nu maar even vaccineren want helpt het niet, het zal je ook niet deren; er zijn welhaast geen contra’s enkel pro’s.~ Dus om maar…

In Rio de Janeiro woont een Duitse goochelaar. Hij tovert Noorse muizen uit een Spaanse basgitaar en als hij het ziet zitten maakt hij een Orange wortel, waar driftig in gepikt wordt door een grijze Turkse tortel. En is hij blij van zin dan volgt een Italiaanse bij en rond de Pasen goochelt hij meestal een Russisch ei. En heeft hij met de Kerst…

Van top tot teen heeft zij zich volgehangen met parels diamanten en met goud. Maar desondanks blijft toch haar koppie oud; geen kerels meer die echt naar haar verlangen. Ooit had ze borsten in haar bloesje prangen, (jawel het was een aardige bos hout) helaas de boel begon al gauw te hangen ondanks de diamanten en het goud. Die ontevreden…

Geen zuchtje wind, de zee is spiegelglad in ‘t Oosten krijgt de kim een gouden gloed het doodtij hunkert al weer naar de vloed de maan heeft het op één haar na gehad. Wat grutto’s zitten spetterend in ‘t bad zeehondenmoeders passen op hun jongen een bruinvis maakt wat dolle dwaze sprongen de kiekendief is ook al vroeg op pad. Wat kluten…

In heel mijn leven kwam ik er één keer dat was genoeg, toen wist ik het meteen; want zoals jij bent, zijn ze er echt niet meer: ‘k Verloor mijn hart op slag in Sint Jansteen. Ik zag je lopen door het boerenland, de Zeeuwse klei in klonten aan je klompen; je had een Lakenvelder aan de hand en zong zo lief ~van-simpe-sampe-sompe~. Mijn hart…

Hij was wel haast voor galg en rad geboren Zijn Pa was kraker, moeder zat als hoer Zijn oudste zuster en zijn grote broer Die jatten om hun coke te kunnen scoren Hij was zo rond de dertig aangeland En toen al bollebof in de penoze Een moordje links of rechts deed hem niet blozen En van het afpers vak had hij verstand. Maar toen kreeg hij…

Mijn moeder had acht zusters en vier broers. Hoewel ze onderling heel veel verschilden, bevoeren ze aan ‘t eind dezelfde koers. En wat het noodlot (of het toeval) wilde: De oudste gaf het eerst de pijp aan Maarten. Het was de jongste die het laatst verstilde. Dus al met al kwamen er dertien kaarten in een bestek van pak weg zestien jaar…

Ik heb vandaag een kikker horen kwaken en ook al weer een vlindertje gezien. Wat dood leek dat blijkt nu weer te ontwaken; ‘t lijkt mooier nog dan wat het was voordien. Dat is niet waar, maar toch ook wel misschien, want word je ouder, ga je anders kijken (daar boven is het ook wat minder kien) zodat wat rest veel mooier nog gaat lijken.…

Toen ‘k jong was, was ik echt een rooie rakker Voor ~eerlijk alles delen~ op de bres Meer AOW voor ouwe lul en bes Een uitkering voor elke arme stakker Maar ja, dan raak je in een groeiproces De scholing er behoorlijk afgebracht Een maatschappij die blijkbaar op je wacht Dus luister je Klassiek in plaats van Jazz Voor ik het wist ging ik…

De tulpenboom voelt drang om uit te botten, verdwenen is haar matte winterkleur. Ik zie al merels in een plas ravotten en ruik zelfs af en toe een lentegeur. De treurwilg is gestopt met treurig wezen, zijn slierten kleuren heel voorzichtig groen en rond zijn takken buitelen de mezen, zoals ze dat alleen in ’t voorjaar doen. De Kerria…

In Groningen is er een wolf gezien Hij loopt er in zijn eentje rond te dwalen En kijkt of hier voor hem wat valt te halen Aan haas, konijn of schapenbout, misschien Nou één wolf is bij lange na geen roedel Maar met die beesten weet je het maar nooit Er is met hen al heel wat afgeklooid Uiteindelijk kwam men van wolf tot poedel Of stel je…

Duke Ellington die heeft het ooit geschreven en Hodges heeft het prachtig gesoleerd. Dat kon ie goed, er klonk geen noot verkeerd; hij liet zijn alt-sax ingetogen zweven. En Ella wist het ook zo mooi te zingen. Hoe zij het bracht dat konden er niet veel: Lichtvoetig maar toch ook sentimenteel; in Ballad-tempo wist zij nog te swingen.…

Kamelen waren waardevolle dieren, vooral in de Arabische woestijn, want op hun ruggen reden Arabieren naar Mekka om bij Mohamed te zijn. Die beesten waren goed voorzien van spieren en vochttekort kreeg ze welhaast niet klein. Kamelen waren waardevolle dieren, vooral in de Arabische woestijn. En wou je rap in een oase zijn, dan kon je best…

in het slootje lag een bootje  varen naar de grote plas  ze trokken daar een strootje  wie t eerste in z'n blootje ging uit moeders schone was  met wijdse blik verkenden ze al de zó natuurlijke attracties  heuvels, bos en waterval en wat een schik bij 't zien vooral van elkanders rijzende reacties als hoff'lijk heer roeide hij stevig…

Ik heb de stad ver achter me gelaten en slenter kalmpjes op de Mookerhei. ’t Is middernacht, je hoort geen schaap meer blaten en zelfs niet eens het zoemen van een bij. ‘k Loop mijmerend wat voor me heen te praten tegen de sterren en een sikkel maan; de Melkweg is de hemel aan ‘t bestraten en Venus heeft haar bruidstoiletje aan. Het Universum…

Hij vliegt welhaast nog sneller dan het licht. Je ziet hem echt de tuin niet binnenkomen, maar dan schiet er wat roods tussen de bomen met zwart en wit, het is een pracht gezicht. Dan landt hij, ja hoe krijgt ’t ie ’t voor elkaar, precies aan ’t einde van een sinus-boog (het was haast niet te volgen met het oog) in ’t hoogste topje van de hazelaar…