het zadel uit en op pedalen staan verstand op nul, de blik op wazig turen de helse kramp, de spieren die verzuren dit was, hoe erg, de Daal en Bergselaan helaas, het kan nog erger zijn dan erg de allerergste vorm van hevig lijden waar gieren om je lichaam willen strijden de flanken van de Lange Vijverberg door wanhoop en vermoeidheid overmand…

vanavond ga ik leuk op stap met Marietje een prima meid niks mis mee alleen laat ik mijn handen thuis dan hoeft ze daar tenminste niet om te vragen…

Het voetvolk fietste hem er in elk goal vergiet met bier gewin, ook wieler-wachters staan paraat nadat men over voetbal praat voor tour en tocht door kokend weer pendelt men lustig heen en keert dan zappend bij het voetbal weer. Dus heel sport-lievend Nederland zwaait met een vol Oranje hand en heft gewicht in buiken bol met drink, gelach…

Doekjes. Emmertjes sop. De dichter is vroeg op. Actie! Weg met stofnesten van oude woordenresten. Weg met knipsels en spinsels en vergeten verzinsels, en bladderende bladen in schimmelende laden. En dan die blinde vlekken op onverwachte plekken!…

Dokter, ik kom voor een onderzoek, 'k voel me slecht de laatste dagen. Ik moet veel zweten, heb 't benauwd, ik kan het echt niet meer verdragen. Ik krijg 't spontaan heel warm en koud, mag ik om een ziekenbriefje vragen? Ik voel me slap en lusteloos, er zit geen kracht meer in mijn armen. M'n buik klinkt als een lege doos dus is er ook iets…

meneer als mijn ogen en zinnen mij niet bedriegen bent u van zins mij onherstelbaar te beschadigen onder het mom van belofte tot eeuwige liefde maar u denkt toch niet dat ik helemaal gek ben daar moet iets tegenover staan op schrift notarieel bevestigd ik wens u een goedendag meneer…

(Nederland – Japan 1-0) het was geen wedstrijd om des keizers baard verlies, daar zijn Japanners fel op tegen een schande, men zou harakiri plegen al is zo’n simpel spel dat weer niet waard ze hadden hier liefst roem en eer vergaard en dat Oranje dolgraag kleingekregen dus kwam die keepersfout wat ongelegen zo bleef de nederlaag ze niet…

De dag dat hij ging varen voelde hij zich lusteloos maakte tussen gele leliebladen met beiden handen een doorgang in het kroos, er lichtte een bekend gezicht daar beneden uit zwarte moddergrond langs onversneden plompeblaren,zag een donker trappenhuis, alleen betreden, de jongen die daar doelloos stond en nergens thuis. Verbond z’n…

de nacht is af de lucht verbleekt al de maan legt zich ten ruste ik ontwaak in een zee van gedachten hijs mezelf in een bootje vol koffie zeil het licht tegemoet er is immers beweging genoeg in mijn gedachten ze wegen ook bijna niets het varen door de dag gaat dus behoorlijk vlot…

Ergens, misschien wel prefrontaal, bedenk ik plannetjes in taal. Maar volg ik mijn amygdala, dan zeg ik oei en tralala.…

Wie weet er nog hoe het begon? Iemand die er niet tegen kon, voor wie het klonk als een kanon, die slapen moest op mogadon. Hij kocht een heteluchtballon en zweefde naar de noorderzon. Dat was de schuld van ’t carillon, het carillon, het carillon. Ooit sliep men als een blok beton: van Grote Kerk tot aan ’t station, geen Weesper die niet…

Zo-even ontwaakte ik zo zacht, ik dacht dat ik kon zweven, waar eindigt zwaartekracht tot hoever reikt de macht van leven? Kan ik nog de sterren raken, het hart te groot, totdat ik mijzelf er buiten sloot,verloren in de ruimte van de atmosfeer, aan de gene zijde lonkt de bloeiende heide in kansen op het ritme van de genen heen en…

De dichter verwekt tekst in stilte, verwerkt de kilte in z’n dicht, verbindt zich met het vrouwelijke, verdekt in alle muzen, hij zingt het voort, belooft haar trouw, verkent verrukking van haar schoot en lichaam, verdubbelt de hartslag, de uitputting nabij, door kansen die ze hem bood, zonder berouw en ogenschijnlijk vrij. Vervloekt onomwonden…

De ezel was heel droevig aan het balken. Hij rilde van de vrieskou aan de ijszee. Het dier, dat met z'n primus heel onwijs dee, werd uitgelachen door een bende alken. Hij was verkleumd, waardoor hij hevig baalde. Het bleek, dat hij een echte ezel was: hij kreeg het maar niet warm met edelgas en pijnlijk was de adem die hij haalde. De alken…

Wat heb ik het verloren, toen ik omkeek en vele zonnen ouder was, vergeleek me toen ik geboren werd, leken beiden helften even echt, in gevecht met een al verloren duel , leven met de dood begint nu pas, zocht naar de bron van kwalen in het hof van Eden, verzonnen waarheid reikt verder dan het adamsblad, ogenschijnlijk lagen parels verder…

Zoek een plekje in de heemtuin op het gras, let maar niet op mijn gelaat, uiterlijkheid lijk ik anders, ben wat stekelig behaard, als u mij uw hand toereikt moet u niet schrikken het geeft misschien een vreemd gevoel, het is niet wat het lijkt, daar mag u niet van schrikken, van inborst ben ik zachtaardig en fijn besnaard, als je me…

Niet zonder hoofd geboren maar later kwijtgeraakt een mens zonder hoofd is niet alledaags kan dus niets horen en zien niet voelen en ruiken niet eten en drinken eigenlijk bestaat zo'n mens niet zelfs geen gedachten rijk een losbol zou ik het noemen is kop noch staart kletst nooit uit zijn nek dat is al heel gek geen haren, geen kale…

zoals ik het gewend was bij Den Haag riep ik van de tribune luidkeels ‘boeren!’ gewoonweg om de opponent te voeren die geef ik graag verbaal de volle laag nu greep een harde hand me bij de kraag en zou een onverwachte slag mij vloeren agenten poogden mij de mond te snoeren een pijnscheut teisterde mijn kruis en maag ik wou nog schreeuwen…

neem mij bij de hand mevrouw leid mij langs het landschap van uw koninklijke torso heuvels dalen grotten uw grazige weiden waarlangs het pad loopt naar het eind waar de afrekening zal geschieden met mijn ziel en zaligheid…

Roosendaal is Rue Faubourg d’Anvers van sjieke en verlopen lieden. Het heeft naast kroeg- en duiventilplezier niet zo heel erg veel te bieden. Er rijdt hier steeds een laatste trein van het zuiden naar het noorden en uiteraard ook omgekeerd naar opgeruimder oorden. De spanning tussen noord en zuid, veel bepraat, weinig begrepen, komt hier…