Komt en gaat de zwervelinge heerlijk als een libelle fleurig, zwierig in de rondte teruggevlogen naar het beginnen weet zij de man te beminnen tot een hoogtepunt te brengen gaat en komt de zwervelinge om een liedje samen te zingen op het gras, bij de seringen.…

Vertel me: waar vind ik een muze? Het maakt me niets uit hoe ze heet, al is het Elly, Ans, Ageeth, Nadine, Jill of desnoods Suze. Vertel me: waar vind ik een muze? En ik bedoel geen lustobject; mijn vrouw is immers al perfect. en ik bemin nog continu ze. Vertel me: waar vind ik een muze? Ze mag gerust twee meter zijn, dat liever dan…

Men neme: duizend druppeltjes verstand Zo'n anderhalve lepel denkvermogen Vernuft, en strooie dat met gulle hand Wat intellect, niet zuinig afgewogen En om de efficiëntie te verhogen Ook ratio, alsmede veel benul Een scheut begrip, bij voorkeur één ampul (Dat is alvast een aarzelend begin Om tegenwicht te bieden aan hun kul) En spuite daar…

Het mooiste woord wat ik mij wens, het maakt me licht en tevens zwaar, als mens tussen de planeten, naast de schepping van een wereld, liefst zonder buit, anders afhankelijk zonder toegevoegde waarde, onder mijn huid wonen de sterren en planeten, beleef mijn tijdloze zin in dat ene woord, neemt bezit van alles wat levend is en wat de liefde…

Kon ik maar de mooist opgemaakte taart voor je bereiden met hemelhoge kaarsen, het verlicht de wereld met duizend ogen dan je ben meester over onafgemaakte dingen, niet bevreesd hun kwetsbaarheid te verklaren, voetstappen vullen zichzelf in het natste mos in de opgestoken mist wordt lief en leed betwist schaduwen van de silhouetten worden gewogen…

Zoek mijn mond niet op jouw lippen, zoek de vreemdeling voor een gesloten poort, er vloeit water waar licht uit gloort, in zeven uren waarin je niet kon wachten op zeven warme harten, die bruisend ontsponnen om zeven dromen te behagen even zovele tranen verwelkt van zeven rozen, één voor elke eenzame nacht gekozen, zoektocht…

De vlier staat mij nader toe in onnadenkendheid, zijn aimabele bloemschaal ruist door ons heen in ieder zuchtje wind beslaat z’n eigen taal, de wortels uit het verleden onverbiddelijk torsen we zijn beknotte zerk. de wilg vlecht z’n loten met lemen wortels in het gras, de uilen vliegen uit de kaalste jaren van ons weg, angst wordt…

Berusting zucht uit de geur van verse grond, houdt het verstilde blad omhoog, onophoudelijk stroomt bloed door de aardse navelstreng van tijd, ondeelbaar uit balans, vergeten het verdriet dat in een kinderbrand ontstak, blijft het vonken ondanks tegen= wind en regen, een broedplaats vindt, te lang gezwegen om het kleine af…

Zij ging gekleed in zomerse gewaden Op weg en aan de oever der rivier Ontdeed zij zich daarvan om te gaan baden Ontnam geen mijner ogen het plezier Terzij van colleté met cupmaat D Toonde zij gewillig alletwee En dook een wijle onder in de golven Die zo haar pronkjuwelen plots bedolven Dé was, hoewel een slanke, ranke den Al een madame…

Hij koos de kant van Kloos, heer Woordeloos want Willem was een Tachtiger van woorden kunstenaars die dichten over roos en korenbloem in zonneweiden en sonnetten als van Perk uit de antieke doos Maar hij maakt zich er als Jantje van Leyden licht van af, 't is zonde; ben ik boos? welnee, geenszins, 't is als Leopold zeide,…

het deinen van de zee is Kloos’ taal voor de kwal hij raakt aan lager wal de kwal wil weer naar zee de golven van de zee beheersen Kloos én kwal zee speelt als met een bal neemt soms de kwal weer mee de deining van de zee Kloos roept en juicht: hoezee neem jij de kwal weer mee? jawel, zij neemt hem mee: Kloos: ja! nog steeds deint…

Natuurlijk oogde het perfect: brochures zijn altijd gelikt. Dus ik naar Duckstad afgezakt. Ik neem het er eends even van. Bij Kwik die vlees op ’t rooster kwakt en Kwak die met oom Donald kwekt. En Kwek? Die wordt door bier verkwikt. Of ik ook wil? Nou, eendje dan...…

Corona heeft geen liefdespijn co breekt met vid, wie vindt sars fijn en hongerhuid sentimenteel geen boulevardtroep in de mail Eet meer freud, groene komkommer bederft uw ogen niet te veel uw hond en kat zijn zonder zonden wij gaan ook driemaal daags van bail Anno Coronae…

Komkommerschuim uit oesters op een naakte kamermuur van een vereenzaamde adolescent of oude vent gevangen in verlangen naar een wimperavontuur in contouren van amour latex imitatieleer marionettensilhouetten schuilend onder paraplu douche onder lantarenpaal staat zij, een ordinaire h...…

De blouse in warme wind gevuld als bollend zeil, contouren bezeilen zon, en maan, lijkt er niets mooiers te bestaan, tussen huid en hemel, in de wisselwerking, de eclips van het bestaan ontstaat vuurwerk uit een omhelzing, een beloning uit de armen van een windekind onder een transparante deken van naakte wolken voert tot een…

De haan, de potsenmaker, vergulde vogel met zichzelf begaan, leunend op een been van z’n draaiende imago, litanie in het eerste licht met krasse stem, geen poot meer heeft om op te staan waarmee hij mijn droom in de ochtendstond betreurt, omlijst de zon zijn narrenkap door spiedend hanenoog belicht, bedrijft de spot in de winden van…

Mijn koe, Marietje Dertien, heeft een ongewoon talent, Doet dingen die je van een koe geheel niet bent gewend. In plaats van te gaan slapen, tijdens donk're nacht, Verkiest zij - ongelooflijk - vaak de wilde hazenjacht. Ze trippelt door het donker, trippelt sluipend door het gras Naar waar de hazenlegers zijn, wat is ze in haar sas. Ze gaat…

Sidonia Apollinaris Die voor haar leeftijd veel te zwaar is Spuit altijd rond wat klip en klaar is En ziet niet in wat daaraan raar is " 't Is formuliris, formularis, Ik voel me 'n halve dromedaris Ja, 'k ben een boon als dat niet waar is"... Vandaag is zij de jubilaris En haar collega, Matthijs Maris, Die struisvogel, die secretaris…

Mijn naam is Bonno Bunzing, Wampie is mijn wijf. Je hoort wel zeggen dat wij, bunzings, altijd meuren, Ik acht dat ongepast en vind ons beter geuren Dan dat verderfelijk parfum Chanel no. 5? Laatst zei ik tegen Wampie: ‘wat heb je ‘n lekker lijf.’ Ik trachtte haar een beetje op te beuren Omdat ze depressief was door al die lui die zeuren…

In het woud van twijfel rijgt onzekerheid zich aaneen in het collectieve zwijgen, brengt stilte onder twijgen die zich nederig buigen in het lover, zilveren nerven die de werkelijkheid kleuren waarin de wereld zich herkent, synthese als een levende bewijs dat het weefsel slechts materie is, een handvol gedachten maskeert de wereld…