Elk in hun eigen capsule Verwijderen de poëten zich Van hun planeten van ijs, hitte, Grijs, roze soms Eenmaal aangemeerd bij Hun eenpersoons ruimtestation Tanken ze gewichtloos bij, maar Blijven mens Spieren verslappen, botten ontkalken Eelt op voeten en zielen verdwijnt Terugkeer wacht Eenmaal geland trainen ze, sterken Aan en…

Het licht dat Je door de paters Werd aangereikt Schiep in jou de Liefde voor taal En literatuur Het licht dat voor jou Begon te schijnen Door de Griekse mythologie Die voor jou oerbeschaving is Die nooit uit ons oog Mag verdwijnen…

Vlijmscherp het zwaard Maar ook mijn pen Die mij leert mijn Agressie in banen Te leiden - en telkens Weer sta ik versteld Van de elasticiteit Van de menselijke ziel Ook nadat ik uit Mijn dagelijkse Wereld van ellende Te pletter viel…

Mijn leven was een jachtgeweer Geladen in een hoek Totdat de eigenaar het zag en Meenam, was het zoek Nu dwalen we door bos en dal En jagen daar op wild En telkens als ik voor hem spreek Herhaalt dat hoogte mild En als ik schater, komt de gloed Die de vallei glazuurt Dan is het of een kratermond Een lachsalvo afvuurt Wanneer ik na…

Grijs is de zondagmorgen. Een storm fluit langs draden van staal. Terwijl meeuwen bij elkaar kruipen, loop ik in gedachten en zie de hemel breken. Banen van licht drijven door de wind gedragen naar de slapende stad. Deze middag ligt zij als laat middeleeuws donker en kil voor mijn voeten. Straten en stegen zijn nagenoeg leeg. Een duif rust…

Wat is dichten Meer dan indringend In woorden vatten Al wat ons omgeeft En wat met de tijd In onze gedachten leeft Is dichten meer Dan alleen aandachtigheid?…

Er is een eerste keer voor alles; zo ont- staat een onwennig ge- bed. Alles soms sepia en stilte; deze kleur werpt schaduw van wel- eer. De eerste woorden en eerste kus; aanraking. Gevolg: intimiteit. Er is een eerste keer voor alles; lachen praten, fietsen en val- len. Op straat niet op je mond. Voor werkelijk echt alles is een…

Voor epos heb ik geen talent. Ik ben geneigd tot epigram. Ze hebben ´t zelfde rendement: geen cent, geen droge boterham.…

Soms is het een lust te lezen zwijgen schrijven soms is het een must…

Intens verlangen doe Ik ernaar een rivier Te zijn - niet Geremd door Allerlei vermoeiende Beslommeringen - En zijn gewoon zoals zij: Te kunnen komen Zonder het verlangen Te blijven - en te Kunnen gaan zonder heimwee…

Niets haast in Dit leven lijkt Houvast te bieden - Maar de poëzie - Zij bewijst dagelijks Dat ik besta En legt verslag Van waar ik ga of sta…

Terwijl ik me Te rusten leg in Het huis van mijn Dromen treed ik Een ruimte binnen Waarin het ruikt Naar vochtig linnen Verdrogende inkt En eindeloos heimwee…

Bernlef overleden lees ik net. Hij zei pas een keer tegen mij: "Het doet me genoegen iemand te ontmoeten die Tranströmer gelezen heeft." En toen gaf hij me een hand en ging weg. Nou ja, dat was alles, maar ik mocht hem ergens wel.…

Zoals een golfbaan golft onder de invloeden van buitenaf of ondergronds golft het leven van de mens die niet als buitenstaander zich staande houden wil. Mollen banen zich een weg in blinde ijver, niets ontziend. Het is de ander die de ogen opent. ’t Zijn niet de gangen die ons landgenoten maken, het is de wil een landgenoot te zijn.…

Twee vrouwen en één man flamoezen met pilaar die niet kán en wil buigen, daar soepelheid niet in alle gevallen zijn echt sterkste punt is 'Soms, in een moeilijke situatie, kan een mens compassie met liefde ver- warren', een citaat uit 'Het spel van de engel' van C.R. Zafón In het geval van de twee flamoezen en pilaar is sprake…

Berijders die mijn leven vleugels gaven Wat zou ik jullie graag nog eens ontmoeten Vooral nu momenteel benen en voeten Dienst weigeren, niet langer soepel draven Mij met u aan een heldere beek te laven Elkaar te strelen en het zilt te zoeten Zacht hinnikend uw minnares te groeten Genietend wat aan poëzie te schaven…

De wind begon ruw gras te wiegen Op dreigende en lage toon Wierp hij een angstbeeld naar de aarde Een waanvoorstelling in de lucht Blad haakte zich van bomen los En ijlde richting verderop Het stof schepte zichzelf op Strooide zich uit over de wegen De karren snelden door de straten De donder rolde en zwol aan Bliksem toonde een gele muil…

Hoe vaak zij wankelde op zere voeten Dat kan alleen de dichte mond vertellen Probeer het eens de bouten los te wrikken Tracht eens de stalen sloten te ontsluiten Strijk langs het koele voorhoofd, vaak verhit Schik eens bewust het piekerige haar Maak losser eens de stramme, stijve vingers Voor eeuwig zonder vingerhoed en schaar Doe na de…

Toen ik de geest gaf, hoorde ik Een vlieg mijn slaapvertrek belagen De stilte daar was voor de storm Of tussen felle regenvlagen De ogen waren uitgewrongen De ademhaling schoolde samen Om zich ferm en kordaat te houden Straks voor de Grote Kroongetuige Wat vond uit mijn nalatenschap Bij wie als erfstuk onderdak? Dat vast te leggen was…

Met grote vreugde Geven wij, Lijf en Leden, U kennis van het cum laude Afstuderen van onze ziel Na het decennia lang volgen Van colleges aan de Universiteit Des levens Hierbij nodigen wij u van harte Uit A.D. 2012 met ons het glas te Heffen in Party Centrum Het Gedicht Regellaan dertien, Alhier…