Intens verlangen doe Ik ernaar een rivier Te zijn - niet Geremd door Allerlei vermoeiende Beslommeringen - En zijn gewoon zoals zij: Te kunnen komen Zonder het verlangen Te blijven - en te Kunnen gaan zonder heimwee…

Niets haast in Dit leven lijkt Houvast te bieden - Maar de poëzie - Zij bewijst dagelijks Dat ik besta En legt verslag Van waar ik ga of sta…

Terwijl ik me Te rusten leg in Het huis van mijn Dromen treed ik Een ruimte binnen Waarin het ruikt Naar vochtig linnen Verdrogende inkt En eindeloos heimwee…

Bernlef overleden lees ik net. Hij zei pas een keer tegen mij: "Het doet me genoegen iemand te ontmoeten die Tranströmer gelezen heeft." En toen gaf hij me een hand en ging weg. Nou ja, dat was alles, maar ik mocht hem ergens wel.…

Zoals een golfbaan golft onder de invloeden van buitenaf of ondergronds golft het leven van de mens die niet als buitenstaander zich staande houden wil. Mollen banen zich een weg in blinde ijver, niets ontziend. Het is de ander die de ogen opent. ’t Zijn niet de gangen die ons landgenoten maken, het is de wil een landgenoot te zijn.…

Twee vrouwen en één man flamoezen met pilaar die niet kán en wil buigen, daar soepelheid niet in alle gevallen zijn echt sterkste punt is 'Soms, in een moeilijke situatie, kan een mens compassie met liefde ver- warren', een citaat uit 'Het spel van de engel' van C.R. Zafón In het geval van de twee flamoezen en pilaar is sprake…

Berijders die mijn leven vleugels gaven Wat zou ik jullie graag nog eens ontmoeten Vooral nu momenteel benen en voeten Dienst weigeren, niet langer soepel draven Mij met u aan een heldere beek te laven Elkaar te strelen en het zilt te zoeten Zacht hinnikend uw minnares te groeten Genietend wat aan poëzie te schaven…

De wind begon ruw gras te wiegen Op dreigende en lage toon Wierp hij een angstbeeld naar de aarde Een waanvoorstelling in de lucht Blad haakte zich van bomen los En ijlde richting verderop Het stof schepte zichzelf op Strooide zich uit over de wegen De karren snelden door de straten De donder rolde en zwol aan Bliksem toonde een gele muil…

Hoe vaak zij wankelde op zere voeten Dat kan alleen de dichte mond vertellen Probeer het eens de bouten los te wrikken Tracht eens de stalen sloten te ontsluiten Strijk langs het koele voorhoofd, vaak verhit Schik eens bewust het piekerige haar Maak losser eens de stramme, stijve vingers Voor eeuwig zonder vingerhoed en schaar Doe na de…

Toen ik de geest gaf, hoorde ik Een vlieg mijn slaapvertrek belagen De stilte daar was voor de storm Of tussen felle regenvlagen De ogen waren uitgewrongen De ademhaling schoolde samen Om zich ferm en kordaat te houden Straks voor de Grote Kroongetuige Wat vond uit mijn nalatenschap Bij wie als erfstuk onderdak? Dat vast te leggen was…

Met grote vreugde Geven wij, Lijf en Leden, U kennis van het cum laude Afstuderen van onze ziel Na het decennia lang volgen Van colleges aan de Universiteit Des levens Hierbij nodigen wij u van harte Uit A.D. 2012 met ons het glas te Heffen in Party Centrum Het Gedicht Regellaan dertien, Alhier…

Door diepten heen Mezelf verloren De taal die 'k van Mijn moeder leerde Tot ongewenst en Vreemd verklaard Taal die 'k gretig Nu opnieuw mag leren Een nieuwe wereld Die zich aan mij openbaart…

(voor Ramsey Nasr) Gloedhete lavastromen stromen uit zijn keel, Rijn en IJssel smelten door zijn woorden, terwijl hij fluistert in een warm prieel, glippen geisha's langs zijn zijden boorden. Hij heeft de strelende muzen niet verstoten, dat deden auto's, scooters en fabrieken, als hij wil, dan zal hij ook jou ontbloten en draait hij met…

het gewone vraag me niet wat het is ik weet het wel maar als ik dan een meisje zie met een strikje en ze huppelt de pont op en aan de andere kant de pont weer af tussen iedereen en zo alweer uit het zicht raakt denk ik aan haar met haar strikje voor ik het weer vergeten ben en nu nooit…

Inkt komt uit een pen, eten uit een pan, hersens groeien niet, als je dope gebruikt, en toch, kan men er boeken over schrijven!…

(er steken duizend vaderhanden uit een stukgebroken hart ze grijpen, maar de smart van losgeraakte schakels sterft in eindeloos verdriet) hij is er en hij is er niet hij woont waar jij je woorden laat: op elke snipper schrijversgrief glanst de gouden regen de bodem van het glas fungeert slechts als een lens als jij -in tegenlicht…

Als leven overleven wordt in schaars verlichte kamers met enkel hapjes lucht bij nieuwe maan, een peertje schaduwen verspreidt in plaats van licht duurt fluisterende angst verholen eeuwigheid. Elk onverwacht geluid uit het portaal kan de gedode tijd inhalen. Als rollen worden omgedraaid wanneer het schuilgehouden leven door de koortsdood…

Ze preste mij de kinderen te erkennen Die zij had onderwezen, opgevoed Ze waren immers van mijn vlees en bloed Madame de Monteban kon dat bekennen Aldus besloot ik, Koning, neer te pennen Wat eerdere voorschriften hadden verhoed Het deed de beide vrouwen zichtbaar goed Françoise wist de hengst in mij te mennen Er kwam een Internaat nadat…

Madame de Maintenon mocht ze gaan heten Nadat de kinderen waren uitgeleerd Ik schonk het landgoed zo door haar begeerd En heb er menigmaal met haar ontbeten Het lukte niet Françoise te vergeten Dus heeft ze lange tijd kleding beheerd Van de Dauphine, dat heeft haar bezeerd Dus bracht men van haar eigen landgoed eten We zijn in stilte met…

Mijn protégé bezat een scherpe geest Ze ijsde van het klooster met zijn nonnen Zij in habijt, in plaats van in japonnen Nee, dat zou eeuwig zonde zijn geweest Ze had geen geld, familie, was verweesd Ik heb me op een oplossing bezonnen Ik, kreupele, heb haar voor mij gewonnen Ik nam haar mee naar elk gegeven feest Ze heeft Madame de Monteban…