Vergeten met een wetende blik is schuld mijn geroofde gedachte en weet ik dat jouw wegende blik mij weer zal veranderen in de dief die alleen zichzelf beroven kan…

Naakt met de woorden die ons weer laten spreken zijn we onze schaduwen ontgroeid en volgen we elkaar waar we zonder schaamte elkaars leugens ontdekken…

De dood zou me kunnen vragen wat ik mis en ik zou hem antwoorden wat ik het leven altijd zonder gebeden vraag.…

de feldwebel werd generaal, de kampdokter, professor en wij, joden, het is banaal wij zijn jood gebleven, zonder twijfel !…

Aan iedereen die vóór de doodstraf is Wil ik het onderstaande adviseren: U laat zich als zodanig registreren (Dat kan bij elke strafgevangenis) En als u dan iets laakbaars heeft gedaan Kunt u met recht de doodstraf ondergaan. (Demissionair minister Nawijn (LPF) ging onlangs de discussie over de doodstraf aan)…

De woorden zijn stenen die vallen in de cirkel van beloftes die nooit breken in de verlaten schaduwen van vrienden die niet in vijanden geloven en minaars die alleen hun eigen eenzaamheid beminnen.…

De stilte is elke gedachte die begint met een stem die verstopt vraagt waar het leven wacht. Wacht in gebeden zonder geluk en de koude hoop weer tot leven wekt met de verloren waanzin en de vertrouwde dood die weer een stenen stilte van grafstenen achterlaat…

Een fraai decolleté blijft niet onopgemerkt De bloesjes worden kort, zodat de jonge schonen Nu ook al zonder schroom hun naveltjes vertonen Hetgeen de sex-appeal aanmerkelijk versterkt. Zo wordt het manlijk deel der mensheid sluw bewerkt En voert aldus de druk op de geslachtshormonen Zelfs tot de wijziging van hun gedragspatronen Hetgeen de…

de ruige stad waar ik ter wereld kwam weende een man zeeën die hij bevoer vertellend over zijne beleving een plaatselijke rooie havenhoer dat kon niet anders dan in Rotterdam een oriënt zag men aan zijn knipoog leek vergeeld maar voelde zich…

Vooraan zie ik mensen die lachen met dezelfde gedachten die ze achteraan altijd verloren omdat ze niet konden wachten.…

in elke celdeling schuilt een kans op een nieuw levenslot; gewoon een speling in een ogenblik verveling van een achteloze God ieder lichaam wordt langzamerhand tot chemische fabriek waarin een kruimel stof kan leiden tot fatale stilstand van het mechaniek elke ademhaling voegt heel banaal een nieuwe regel toe aan het verhaal dat…

de kale man kijkt naar de maan met zijn handen in zijn zakken hij heeft zijn ochtendplicht gedaan want het brood is bruin gebakken en boven langs de hemelbaan daar groeien de sterrentakken het lijkt of ze heel langzaam gaan net als glinsterende slakken de kale man lacht heel voldaan maar laat zich niet verlakken al gaat hij op zijn tenen…

Groot is de leegte die je vol praat met kleine woorden die als insecten je leugens verteren. Je bent geen tovenaar maar je goochelt met emoties van iedereen die volgt als je lacht en weet elke zwijgende dankbaarheid is jouw deel. Want val je niet dan zul je verder gaan als de schim die een schaduw…

vogels koersten met de trein vertelde ik, ik vluchtte weg met de natuur zo weet jij dat mijn aard blijft waar zij heengaat gebekte duur ik laat lege bodems achter…

Zonder enige angst stak ik de rivier over liep ik op water duurden de nachten het langst Danste ik door de dagen holde ik door de hemel beklom ik de hoogste toppen nooit waren er vragen Vanzelfsprekend vertrouwen aan de jongsten voorbehouden voor mensen nodig om te bouwen Dit gedicht verhaalt zich >>>>>>>>>>>>>>>vertaalt…

lê daar nog iewers op die vlakte eensaam, soos ‘n molshoop in die reën humusverrykte korrelnat donkergrond van jare gelede se seën ? is daar iewers nog ‘n groen gevoed deur wateraar, pompfontein waar kwepergeel en persturksvy skadu’s gooi teen ‘n rooi skemerduin ? staan daar nog iewers rye sipresse wat soos windpompe nuwe lug verslind…