Netgedichten

netgedicht (nr. 9.511):

de muur leunt tegen het behang

in geluiden
hoor ik stilte
een kamer vol
met beelden die
het niet meer doen

de stoelen staan
gaan aan tafel
om te eten en ik kijk
nergens zie ik
mijn gelijk

de spiegel
hangt zijn beeld
op aan een spijker
de muur leunt
tegen het behang

een gang belegd
met bloemetjes
de deur laat
open binnen als ik
weer naar buiten wil

ik verdwaal nu in
een vreemde huid
de tijd huilt zijn
vergankelijkheid in
chaos die ontwaakt