Samen eenzaam zijn
Zacht zwevend op de malse mozaïek,
danst hij een laatste tango
met een verbolgen mimiek
De inktvlek van zijn verre verleden
raakt langzaamaan opgedroogd
twijfel verteert het heden
Het sfeerlicht vol minachting
wanneer hij oprijst en wegvliegt op
de vleugels van verwachting
Ze staat reeds te wachten
Geplaatst in de categorie: liefde