Mislukt gevoelsgedicht
mijn gedicht is een gebrek aan woorden
gevoelens wroeten onderhuids in het rond
ik heb de geest niet maar gevoel bekoort me
vanaf van ochtend vroeg het is nu avondstond
de klanken janken door mijn hoofd en ziel
dat nu eindelijk eens het kwartje viel
ik zit te piekeren tobben en te zweten
ik had het allang en grondig moeten weten
de horizon huivert me tegemoet
de zon wordt kleiner het moet
vandaag nu echt gebeuren
gevoelens mag je niet mee leuren
nu duik ik in mijn nachtelijk habijt
ik ga de sterren en de droom verzoeken
wellicht heb ik morgen eeuwig spijt
maar mijn gevoelsgedicht is heden ver te zoeken
Geplaatst in de categorie: verdriet