Verloren jaren
Jou had aan het einde niet verwacht
Oma misschien, of tante Mien uit Schagen
weet je nog wel, dat mens had dertien blagen
en die verschaalde paardenhinniklach
waarmee ze als een harp zou schallen dat
het Godvertyfus tijd werd Jezus Mina
dat ik mijn smoelwerk eens kwam laten zien ja
en hoe ze dan ontroerd zou laten vallen
terwijl ze vol met dikke tranen schoot
hoe lang ze al naar mij had uitgekeken
haar neefje kassiewijle had gehoopt
Zo zie je maar dat het soms anders loopt
als je de wegen zijns gronden wilt breken
in comaland was jij, niet hier, niet dood.
Geplaatst in de categorie: overlijden