Buurmeisje

De zon verbleef
achter donkere wolken
het regende hard
mijn humeur kleurde grijs
plots speelde deurbel
zijn bekende wijs

mijn kleine meisje zon
van verleden zomer
weesje uit een warm ver land
daar stond ze eigenwijs
met haar kroeskopje en
donkere oogjes

aan mijn hand liep
ze door het huis
of het van haar was
ik vergat de regen
kwam mijn meisje tegen

adoptiemeisje van drie
toen zonder papieren
liet haar kleine handje
vieren en wees mij op het
moedervlekje in haar handje
bijna niet te zien

‘omdat mamma dood is,
mag ik buurmanvlekje zeggen hè?’
‘natuurlijk meid’
ze wist het nog!
zoals afgesproken in de zomerzon.

Schrijver: Roland Hainje, 4 juni 2006

r.hainjelycos.nl

zon meisje

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.0 met 31 stemmen 622