Lome traagheid der dagen
In lome tred tikt traagheid door de dagen
lobbig liggen de uren onder de zon
verdampen en vervliegen tot zuchten
in dit magische moment van ‘nu’
in de nacht flonkeren sterren
vanuit een steeds verder schijnend firmament
de koele bries draagt duisternis ongezien
tot de grens van het ochtendgloren
vogels jubelen de morgen toe
overtreden de wetten der getijden
golven rollen ruisend af en aan
bomen prevelen gezangen voor dit eerste uur
alles is weer glanzend nieuw
de dageraad duurt slechts een tel
er is geen vandaag er is geen gisteren
en morgen lijkt niet te bestaan
de slinger van de metronoom
draait als een ballerina haar pirouette
om en om rond haar as
in dit onmeetbaar ritme van leven
wij zweven ongemerkt in de sluimer
van deze cyclus mee
naar een andere dimensie
dwars door de ons toegemeten tijd
Geplaatst in de categorie: tijd