Lome traagheid der dagen

In lome tred tikt traagheid door de dagen
lobbig liggen de uren onder de zon
verdampen en vervliegen tot zuchten
in dit magische moment van ‘nu’

in de nacht flonkeren sterren
vanuit een steeds verder schijnend firmament
de koele bries draagt duisternis ongezien
tot de grens van het ochtendgloren

vogels jubelen de morgen toe
overtreden de wetten der getijden
golven rollen ruisend af en aan
bomen prevelen gezangen voor dit eerste uur

alles is weer glanzend nieuw
de dageraad duurt slechts een tel
er is geen vandaag er is geen gisteren
en morgen lijkt niet te bestaan

de slinger van de metronoom
draait als een ballerina haar pirouette
om en om rond haar as
in dit onmeetbaar ritme van leven

wij zweven ongemerkt in de sluimer
van deze cyclus mee
naar een andere dimensie
dwars door de ons toegemeten tijd

Schrijver: Willy Vittali, 31 juli 2006

vanblerkvittaligmail.com

Biografie van deze schrijver

tijd

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

2.0 met 1 stemmen 372