en de zee zweeg
nu mijn adem zo sterk
de jouwe wordt
moet ik
wat uit mij geboren is
verlaten
nog eenmaal
zal ik slapen in de duinen
en de nacht
laten kijken
naar de golvende dansers
op een wolkenrij
uit mijn ogen
zal ruimte fluisteren
naar de zeewind
waarin jij bent gekomen
nu mijn stem moet zwijgen
zal ik nog eenmaal slapen
in de onverwisselbare duinen
Geplaatst in de categorie: liefde
Komt me bekend voor trouwens, die foto.
zal ruimte fluisteren...". Prachtige beeldspraak.