Netgedichten

netgedicht (nr. 11.985):

stort de bui

verschroeid gras ligt loom
het iele hoofd op dorre akkers
waar het zwoegend wacht
op wat regen in de nacht

lacht een blinkend blik
op uitkijk voor wat roest
die ook zij weldra verwacht
een beetje kleur in elk bestaan

ruist het in de verte zacht
en vochtig zonder wroeging
over buiten nat en zo weer droog
van straffe ritmes zonder betoog

en zonder blozen stroomt
vers levenssap door het gras
groen en zwierig wuivend
op de toppen van haar hoogtepunt