Besta ik
in de verte lijkt het op een vlucht
kan ik er komen
de ruimte schijnt er
onlosmakelijk
verbonden
met waarnaar ik op zoek ben
het is er licht en onverwacht is het bereik
een leegte, door mij opgevuld nu
hoort het zo te zijn, wezenloos staar ik in het rond
tuimel en verlicht
iets welt in mij op en
tilt mij over dat éne moment heen
vlinders in mijn buik
ze maken dat ik vanaf hier
in sferen als deze
nooit op zou willen houden
te bestaan
Geplaatst in de categorie: eenzaamheid