Netgedichten

netgedicht (nr. 13.184):

Baden tussen bergen

die morgen toen
U me meevoerde naar besneeuwde rotskolossen
-krachtig kolkte het water neer-
was U een bergmeer

ik zwom ruggelings
door ondoorgrondelijk donker diep
gedragen
-overdonderende hoogte boven
viel over me heen-

ik dreef in U
en zong

toen U later
een handvat, een drinkpul was
zei U : hou vast
aan Mij

ik vond U
en dronk

nu
zijn mijn woorden stuifmeel
verpoederd op wiebelende draden

als wriemelende voetjes ze dragen
naar open kelken
worden ze zaad
en vrucht.