Netgedichten

netgedicht (nr. 13.193):

de ongevulde hand

hij ziet er gehavend uit
met de rafels aan wat heet
een broek te moeten zijn
waar de naden niet langer overlopen
in een rudimentair stukje kleding

zijn opgestoken hand
lang geleden zwaar verbrand
onderstreept verwoest zijn blik
de ogen grillig onderwald
dat hij genoeg geleden heeft

hij ploetert door
het onwelkome land van
nee, geen tijd, nee, geen geld
ga weg, vieze ouwe vent
maar hij geniet als een kind
van een rinkelende ja
hier, mijn mens, voor jou
een wens, de mijne
en tot morgen
misschien