Netgedichten

netgedicht (nr. 13.972):

Roeping

Ieder licht – hoe fragiel ook –
heeft een motief, een beeld
dat het nastreeft en met verve
wil voegen tussen dingen
die al diep geworteld zijn.

De mens – hoe ijverig ook –
hoeft niets te doen dan te zien
te ontvangen en open te staan
voor de elementen die kiemen
en gedreven willen groeien.

Bouwen aan het bestaan
verbinden wat divergeert
bruggen slaan over ravijnen
met overtuiging en inzicht
ziel worden, levend wezen.

Op te gaan in verdwijnen.