inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 13.969):

De blanke poort

Lippen lispelen een engelenbode,
een zacht en mijmerend verhaal
dat spreekt van levenden en van doden
in een andere dan mensentaal.

Rank en lieflijk zijn de klanken
die mijn zintuigen weer wekken
tot een staat van kunnen danken,
kunnen horen zonder spoorslags te vertrekken.

Wit als sneeuw is de welgevormde mond
die mij nieuwe sagen brengt
en mij leidt, de wereld rond,
mijn droom en dag verzengt.

Schrijver: Marion Oprel, 4 januari 2007


Geplaatst in de categorie: individu

4.0 met 10 stemmen aantal keer bekeken 370

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)