Lente

Verdriet, hoewel gedeeld, alleen beleefd.
Zwart, als een vacuum, leeg maar ‘t meest berucht
in hoofd en lijf, verlicht slechts door een zucht,
die druk, de pijn reeds lang voorbijgestreefd.

De alcohol verlicht, maar toch ze heeft
geen invloed op de snelheid van de tijd
en elk moment blijkt steeds een helse strijd
totdat mijn troeb’le geest het weer begeeft.

De lucht is zwanger van een nieuw seizoen
een geur waar alles mee lijkt aangeraakt
Kwetterende rust - langs elke gracht

Wat grauw was krijgt weer kleur, wat dor was groen
Wat schier gestorven leek, gezond weer blaakt
En geven lust in dat wat op mij wacht.

Schrijver: D, 6 maart 2007

dichteresinspegmail.com

lente verdriet

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.5 met 2 stemmen 604