Netgedichten

netgedicht (nr. 14.919):

reiziger

de weg oneindig
strekt zich gespannen uit
zover zijn oog wil reiken
om in de verte op te lossen
in een wervelende zindering

daar
waar de eerste bocht verschijnt

zijn tred verraadt hem
aan de stoffige struiken
die de randen bewaken
maar hij ziet het niet
zoals niets van dichtbij

daar
verschuilt zich niets interessants

hij loopt er al jaren rond
zijn gedroomde schimmen achterna
weet niet dat zijn verschijning
deel is geworden van het decor

daar
is hij zijn eigen mens