inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 15.155):

Wij!

Hij zit bij haar graf
zijn graf
spreekt woorden als
ik mis je
weet je nog zo goed
iedere sproet
vorm van je lippen
jouw gloedvol karakter
moeder geliefde jeugdvriendin
meer dan mijn vrouw
ben je
ik wil niet denken was
alleen....
waarom wij!


Zie ook: http://hainje.come2me.nl

Schrijver: Roland Hainje, 23 maart 2007


Geplaatst in de categorie: verdriet

4.1 met 65 stemmen aantal keer bekeken 1.608

Er zijn 3 reacties op deze inzending:

frieda, 18 jaar geleden
Wat kun je met zo'n verdriet ompakken! Vooral als er telkens een schepje bovenop komt. Heel treffend dit gedichtje: een dikke 10.
nonna, 18 jaar geleden
Het machteloze gevoel, de vraag waarom, de onmacht, de herinneringen tot in de kleinste details. Deze heftige gevoelens, kunnen de sterkste persoon kapot maken. Het waarom, zullen we nooit weten. Ik denk dat alles in ons leven min of meer voorbestemd is. Het enige wat we kunnen doen, is hen, wiens ziel, verscheurd is door intens verdriet, liefdevol steunen, en warm omarmen en zoveel mogelijk bijstaan in dit rouwproces. Diepzielduikend deze!
jasmien, 18 jaar geleden
Treffend verwoord, en droevig mooi geschreven. Gevoelens van intens verdriet, die opkomen aan het graf van een dierbare.

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)